Współkonsekratorami byli nuncjusz apostolski w Polsce abp Celestino Migliore i metropolita przemyski abp Józef Michalik.

Na uroczystość sakry przybyli licznie biskupi, obecni byli przedstawiciele władz rządowych i samorządowych, rektorzy wyższych uczelni warszawskich oraz członkowie rodziny biskupa-nominata. Do archikatedry warszawskiej przybyła także delegacja duchowieństwa Kościoła prawosławnego oraz Kościoła ewangelicko-augsburskiego.

We wstępie do Mszy św. kard. Nycz przypomniał, że Kościół warszawski trzeci raz w ciągu ostatniego miesiąca przystępuje do udzielenia sakramentu święceń. Najpierw byli to diakoni, następnie prezbiterzy, a dziś będą to święcenia nowego biskupa pomocniczego. - Wyrażamy swą radość i wdzięczność, najpierw Bogu, a także Ojcu Świętemu Franciszkowi, że dał nam nowego biskupa – powiedział metropolita warszawski, dodając, że sakra biskupa to ważna i piękna uroczystość w Kościele partykularnym.

W homilii kard. Nycz przypomniał, że do najważniejszych powołań, a jednocześnie zadań biskupa należy głoszenie Słowa Bożego, uświęcanie i prowadzenie ludu Bożego oraz budowanie Kościoła wraz z innymi kapłanami.

Dalej kard. Nycz zaznaczył, że biskupstwo oznacza nierzadko, że kapłan „musi umieć zostawić swoje misterne plany i programy, które sobie przygotował” i rozpocząć służbę gdzie indziej. – To jest przypomnienie nam wszystkim tej gotowości oddania siebie i oddania całego życia Panu Bogu w takim miejscu, w którym widzi Kościół – mówił kardynał.

Pokreślił, że wszystkie dotychczasowe nurty życia nowego biskupa pomocniczego – 28 lat kapłaństwa, działania w duszpasterstwie, funkcja ojca duchownego w seminarium, nauka i badania nad historią sztuki – od dziś staną się „dopływami tej wielkiej rzeki, którą będzie posługa biskupia”. - Tu nie chodzi o to, żeby cokolwiek zaniedbać, zostawić, ale by podporządkować temu nowemu wyzwaniu, które przyszło do księdza Michała przez decyzję i wolę Ojca Świętego, by mógł w ten sposób jeszcze pełniej swoim bogactwem osobowości, wiedzy i życia służyć Kościołowi powszechnemu i warszawskiemu – powiedział kard. Nycz.

Podkreślił, że „bycie biskupem to nie zaszczyt, ale święty obowiązek”. – Bycie biskupem sprawia, że będąc z ludu, jeszcze bardziej mamy być dla ludzi; dla tych ludzi, do których nas posyła Chrystus – wyjaśnił.

Kard. Nycz zapowiedział, że z racji wykształcenia i dotychczasowego doświadczenia ważna w posłudze biskupiej bp. Michała Janochy będzie „ewangelizacja kultury i przez kulturę”. – Nie może być ewangelizacji obok kultury. Św. Jan Paweł II często powtarzał, że Ewangelia, która nie staje się ważnym elementem kultury, jest Ewangelią płytko przyjętą – powiedział.

Jak wytłumaczył, istnieje czasem pokusa, by „w sytuacji braku owoców spotkania z kulturą współczesną zamknąć się w swoistym getcie, czy stworzyć kulturę alternatywną”. Tymczasem nie ma ewangelizacji bez kultury lub obok kultury. I właśnie w tej dziedzinie bp Janocha, m.in. w odniesieniu do zadań we Konferencji Episkopatu Polski, będzie miał wiele do powiedzenia – zaznaczył kard. Nycz.

Na zakończenie życzył nowemu biskupowi, by jego posługa oznaczała wielkie bogactwo tak dla Kościoła archidiecezji warszawskiej, jak i samej stolicy oraz wszystkich, którzy bp. Janochę znają, cenią i szanują.

Po Eucharystii, której częścią był obrzęd święceń biskupich, bp Rafał Markowski odczytał list gratulacyjny przewodniczącego Episkopatu Polski abp. Stanisława Gądeckiego. Witając w gronie biskupów bp. Michała Janochę, abp Gądecki zaprosił go do pracy w różnych gremiach KEP. Zaznaczył, że biskupia posługa "bez krzyża, bez ofiarowania swego życia za owce, bez codziennego umierania, bez trudu i poświęcenia byłaby zwykłym oszustwem". Życzył nowemu biskupowi, by ten zawsze czuł się napełniony Bożą mocą do głoszenia Ewangelii tym, którzy jej potrzebują.

Na zakończenie głos zabrał bp Michał Janocha. Zwrócił się do trzech konsekratorów, nazywając kard. Kazimierza Nycza "sternikiem warszawskiej łodzi", abp. Celestino Migliore - "zwiastunem gorzko-radosnych nowin od papieża Franciszka", a abp. Józefa Michalika - "metropolitą grodu, gdzie Zachód spotyka Wschód".

Swoje słowa skierował także do warszawskich biskupów pomocniczych, zaznaczając, że chce się od nich uczyć "trudnej sztuki sterowania okrętem w czasach nadciągających burz". - Od dziś zasiadam przy sterze łodzi archidiecezji warszawskiej, aby z biskupami pomocniczymi wspomagać jej kapitana, kard. Kazimierza - powiedział bp Janocha.

Papież Franciszek mianował ks. prof. Michała Janochę 9 maja, w uroczystość Najświętszej Maryi Panny Łaskawej – głównej patronki Warszawy, biskupem pomocniczym warszawskim, przydzielając mu stolicę tytularną Barica.

Michał Janocha urodził się 27 października 1959 r. w Warszawie. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Batorego. W latach 1978-1982 studiował historię sztuki na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i tam uzyskał tytuł magistra teologii. Po ukończeniu studiów, w 1983 r. wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego św. Jana Chrzciciela w Warszawie.

Święcenia kapłańskie przyjął w 28 maja 1987 r. w archikatedrze warszawskiej, z rąk kard. Józefa Glempa. Pracował najpierw jako wikariusz w parafii podwarszawskiej w Izabelinie. Następnie podjął pracę w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, a w 1990 r. został kapelanem w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach.

W 1994 r. obronił pracę doktorską w zakresie historii sztuki, a w 2002 r. uzyskał habilitację. W latach 1994-2010 pracował w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (wcześniej ATK) jako adiunkt, a następnie profesor, kierownik Katedry Historii Kultury Chrześcijańskiego Wschodu. Od 2010 r. pracuje na Uniwersytecie Warszawskim, na Wydziale Artes Liberales, w komisji Speculum Byzantinum.

Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół historii sztuki i tradycji bizantyjskiej w perspektywie porównawczej Wschodu i Zachodu, a także teologii kultury. Przez wiele lat organizował wyjazdy naukowo-dydaktyczne śladami Wschodu i Zachodu. Jego uczestnikami byli studenci oraz klerycy.

W latach 2009-2013 był ojcem duchownym w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. W 2013 r. kard. Kazimierz Nycz mianował go dyrektorem biblioteki tegoż Seminarium.

Opublikował szereg artykułów i pięć książek, w tym "Missa in arte polona. Ikonografia mszy świętej w średniowiecznej i nowożytnej sztuce polskiej" (Warszawa 1998), "Polonika artystyczne w zbiorach watykańskich (współautor: Janusz St. Pasierb, Warszawa 2000) oraz "Ikony w Polsce. Od średniowiecza do współczesności" (Warszawa 2008). Za tę ostatnią otrzymał m.in. nagrodę główną XVII Wrocławskich Promocji Dobrych Książek „Pióro Fredry 2008” oraz Nagrodę Stowarzyszenia Wydawców katolickich Feniks.

Lubi turystykę, muzykę klasyczną i poezję Norwida.