Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce przypomina ich życie i pracę misyjną w peruwiańskich Andach oraz okoliczności ich męczeńskiej śmierci. Przełożeni piszą, że „męczennicy peruwiańscy wyrośli w dobrych, wielodzietnych rodzinach wiejskich; że wiara w Boga przekazywana była im w sposób naturalny poprzez przykład rodziców i dziadków, a także praktykę regularnej spowiedzi, formację katechetyczną i systematyczne uczęszczanie do kościoła parafialnego na msze św. i tradycyjne nabożeństwa”.

Autorzy listu zwracają uwagę, że obaj, już gdy wstępowali do zakonu franciszkanów, w podaniu o przyjęcie napisali o swoim pragnieniu udania się na misje. „Pragnieniem moim jest praca na misjach, by w ten sposób służyć Bogu i Niepokalanej” – wyznawał o. Michał. „Pragnę służyć Panu Bogu w zakonie jako kapłan, w kraju lub na misjach, gdziekolwiek mnie Bóg powoła, pragnę naśladować św. Franciszka i bł. Maksymiliana Kolbego” – powiedział o sobie o. Zbigniew.

W liście znajdują się relacje świadków ich życia, którzy podkreślają, że „wszędzie czekali ludzie, którzy z wdzięcznością przyjmowali obecność franciszkanów udzielających sakramentów, katechizujących dzieci, wspomagających chorych; że misjonarze oprócz pracy duszpasterskiej zajmowali się działalnością charytatywną”.

Przewodniczący KWPZM o. Janusz Sok CSRS, podpisany pod listem, pisze, że spojrzenie na życie nowych błogosławionych ma na celu umocnienie naszej wiary i przyjęcie ze zrozumieniem słowa Apostoła: „Bądźcie naśladowcami Boga jako synowie najukochańsi” (Ef 5,1).

Pełną treść Listu można przeczytać na stronie internetowej Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce.