Podczas uroczystości swój jubileusz obchodził ks. prof. Bogdan Częsz, konsultor Komisji Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Polski, kierownik Zakładu Teologii Patrystycznej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu. Podkreślając uroczystość księdza profesora, arcybiskup przywołał postać bliską znawcom patrystyki - św. Ireneusza, któremu ks. Częsz poświęcił swoją działalność naukową.

Arcybiskup odwołując się do słów papieża Benedykta XVI zaznaczał, że św. Ireneusz nauczając o tradycji Kościoła, podejmował walkę z herezjami. Szczególnie walczył z gnozą - doktryną według której wiara nauczana przez Kościół miała charakter jedynie symboliczny i była przeznaczona dla ludzi prostych, którzy nie potrafią zrozumieć rzeczy trudnych, natomiast wtajemniczeni, intelektualiści, nazywający siebie gnostykami, rzekomo rozumiejący co kryje się za tymi symbolami, tworzyli chrześcijaństwo elitarne i intelektualne. - Z tym walczył św. Ireneusz, domagając się prawdy o Kościele, zatroskanego o czystość nauki głoszonej przez Kościół. I stąd to jego wspaniałe nauczanie o tradycji Kościoła, w którą byli zanurzeni chrześcijanie II i III wieku współcześni Ireneuszowi, tradycji z której wyrastamy także my, ludzie XXI wieku - mówił arcybiskup.

Podkreślał, że według Benedykta XVI nauczanie o tradycji apostolskiej sprowadzało się u św. Ireneusza do trzech zasadniczych prawd. Po pierwsze tradycja ta jest publiczna, co oznacza, że nie istnieje inna nauka poza tradycją i wiarą głoszoną ludziom przez apostołów. Kolejnie zaznaczał, że jest ona jedna oraz duchowa, czyli prowadzona przez Ducha Świętego. W przekonaniu św. Ireneusza Kościół i Duch są nierozłączne - To jest życie Kościoła, to co sprawia, że Kościół jest zawsze świeży i młody, tzn. bogaty w rozliczne charyzmaty - przypominał arcybiskup.

Metropolita krakowski w swojej homilii podkreślał, że żywy Kościół jest wielką tajemnicą pobożności, ciągłego ponawiania wierności Chrystusowi przez kolejne pokolenia. W tym kontekście przywołał świętych Andrzeja Kim Taegona kapłana oraz Pawła Chong Hasang - świeckiego apostoła i ich towarzyszy, męczenników koreańskich z połowy XIX w. Arcybiskup zwrócił uwagę na słowa zachęty skierowane do wspólnoty chrześcijańskiej przez św. Andrzeja tuż przed jego męczeńską śmiercią, mówiące o tym, iż Jezus poprzez cierpienie założył święty Kościół, pomnaża go cierpieniem wiernych i właśnie dlatego żadne moce świata nie zdołają zwalczyć i pokonać Kościoła, ponieważ wzrasta on wśród ucisków i cierpienia.

Arcybiskup odwołał się także do słów świętego Pawła kierowanych do ucznia Tymoteusza, mówiąc o Kościele jako Domie Bożym mającym charakter wspólnotowy, Kościele żywego Boga, który jest filarem i podporą prawdy - Te sformułowania: filar i podstawa, fundament, mówią o pewnej strukturze. Kościół ma swoją strukturę i jest to struktura oparta na apostołach - wyjaśniał arcybiskup. Podkreślał, że jednocześnie oznacza to, że nie ma prawdy poza Kościołem i choć wiara ma swoją treść obiektywną, to nie jest tylko suchą doktryną przekazywaną w dogmatach, ale jest także pobożnością, pewnym sposobem życia wiarą. Metropolita podkreślił, że ta prawda jest także ważna dla ludzi XXI wieku - Doskonale zdajemy sobie sprawę, że między początkami Kościoła a tym co jest dzisiaj, rozciąga się wspaniała przestrzeń tradycji, która ciągle mówi o tym, że jest wielka tajemnica pobożności, że jest najpierw sama wielka tajemnica owej Bożej budowli wzniesionej przez Najwyższego, która ma swój filar i swoją podstawę - wyjaśniał arcybiskup.

Sekcja Patrystyczna przy Komisji ds. Nauki Katolickiej Konferencji Episkopatu Polski powstała w 1977 roku skutkiem postulatu utworzenia samodzielnej jednostki skupiającej specjalistów w zakresie literatury i teologii wczesnochrześcijańskiej. Do zadań Sekcji należy m.in. koordynacja i współpraca członków sekcji, doskonalenie metod nauczania patrologii, czy organizacja dorocznych sympozjów naukowych poświęconych tematyce patrystycznej.

Patrystyka rozumiana jako dyscyplina naukowa jest studium życia, działalności i myśli teologicznej pisarzy wczesnochrześcijańskich (od I do VII w.) w kontekście historyczno-kulturowym oraz studium pomników kultury materialnej tego okresu.