Publikujemy treść listu Rektora Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie na drugi dzień świąt Zmartwychwstania Pańskiego 2018 roku:

Drodzy Siostry i Bracia!

Dzisiejsza Ewangelia według św. Mateusza, głosząc radość ze zmartwychwstania Chrystusa, przywołuje również rozmowę arcykapłanów z żołnierzami pilnującymi grobu Pana: „Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: «Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdyśmy spali»" (Mt 28, 13). Scena ta, przypominająca zdradę Judasza, dobrze charakteryzuje wszystkie te postawy, w których poświęca się prawdę na rzecz doraźnych korzyści materialnych. Również dzisiaj prawda jest zagrożona, gdyż w wielu środowiskach, choć toczy się żywa wymiana myśli na temat osiągnięć nauk przyrodniczych i ścisłych, istotne pytania dotyczące sensu życia pozostawia się bez odpowiedzi, sugerując, że każdy ma swoją własną prawdę.

Uznając potrzebę rozwoju materialnego, w którym szczególnie pomagają badania nauk przyrodniczych i technicznych, nie wolno lekceważyć wartości duchowych. Uświadamiamy sobie to z całą mocą w roku, w którym nasza ojczyzna świętuje stulecie odzyskania niepodległości. Po trzech zaborach młode polskie państwo odziedziczyło sześć różnych systemów prawnych, kilka walut oraz trzy systemy administracyjne i szkolne. Istniały różne obyczaje, przyzwyczajenia i sposoby myślenia. Zbudowanie wspólnego państwa stanowiło wielki wysiłek organizacyjny i materialny, który jednak nie byłby możliwy bez wspólnych wartości, bez jednoczącej roli wiary katolickiej i kultury. Podobnie było w późniejszych, trudnych okresach naszych dziejów, kiedy to wizja rozwoju społecznego opartego jedynie na wzroście gospodarczym okazywała się iluzją, gdyż prowadziła do degradacji państwa i człowieka. W tym kontekście trzeba przywołać słowa patrona naszego uniwersytetu, świętego Jana Pawła II, którego czterdziestolecie wyboru na Stolicę Piotrową w tym roku obchodzimy: „(...) w obrębie pojęcia «ojczyzna» zawiera się jakieś głębokie sprzężenie pomiędzy tym, co duchowe, a tym, co materialne, pomiędzy kulturą a ziemią. Ziemia odebrana narodowi przemocą staje się niejako głośnym wołaniem w kierunku ducha narodu. Duch narodu się budzi, żyje nowym życiem i z kolei walczy, aby były przywrócone ziemi jej prawa" (Pamięć i tożsamość, nr 11).

O konieczności uwzględnienia zarówno wymiaru duchowego, jak i materialnego w tworzeniu kultury mówił papież Franciszek w Parlamencie Europejskim, odwołując się do watykańskiego fresku Rafaela Szkoła ateńska. W jego centrum znajdują się wielcy starożytni filozofowie, Platon i Arystoteles. Pierwszy, kierując dłoń ku górze, wskazuje na świat idei. Drugi, kierując dłoń ku ziemi, wskazuje na rzeczywistość materialną. Zdaniem papieża „(...) niebo wskazuje otwarcie na transcendencję, na Boga, które od zawsze wyróżniało Europejczyków, zaś ziemia przedstawia zdolność praktyczną i konkretną poradzenia sobie z sytuacjami i problemami" (Strasburg, 25 listopada 2014 roku).

Szczególną rolę w poszukiwaniu prawdy o tych dwóch wymiarach i ich wzajemnej relacji od wieków spełniają uczelnie. Jednak w epoce „postprawdy", gdy studenci coraz częściej pytają nie tyle o praktyczną przydatność przekazywanej wiedzy, ile przede wszystkim o korzyści materialne, jakie miałyby się z nią wiązać, trzeba przypomnieć, że prawda, dobro i piękno są wartościami nadrzędnymi, wartościami, którym należy służyć. Święty Jan Paweł II często mówił o radości wynikającej z poznawania prawdy. Chociaż rozwój gospodarczy jest bardzo ważny, to jednak głównie dzięki naukom filozoficznym i teologicznym nastąpił wzrost świadomości społecznej, prowadzący do obalenia komunizmu. Dziedzictwo duchowe przekazywane kolejnym pokoleniom domaga się przede wszystkim osobistego zaangażowania i umiejętności tworzenia na jego fundamencie programu życia. Stąd wynika niezwykle ważne zadanie, które stoi także przed Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, jako miejscem nieskrępowanego i bezinteresownego poszukiwania prawdy.

Nasza Alma Mater, obok kształcenia i działalności naukowo-badawczej, podejmuje współpracę z różnymi instytucjami w celu praktycznego zastosowania wyników badań, co stanowi trzecią misję uniwersytetu. Od 2014 roku przy Biurze Karier naszej uczelni działa Akademicki Inkubator Przedsiębiorczości, czyli miejsce, gdzie studentom oferowane jest wsparcie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Losy zawodowe naszych absolwentów są dla nas bardzo ważne. Jednak perspektywa użyteczności nie może być jedynym horyzontem misji uniwersytetu. Jego zadaniem jest także rozbudzanie i pielęgnowanie wrażliwości młodego człowieka na prawdę, dobro i piękno, aby mógł się rozwinąć w pełni jako osoba. Cel ten przyświeca wszystkim wydziałom naszego uniwersytetu.

Serdecznie zapraszam młodych ludzi poszukujących rzetelnej wiedzy oraz odpowiedzi na fundamentalne pytania człowieka do skorzystania z oferty dydaktycznej naszej papieskiej uczelni.

Drodzy Siostry i Bracia!

Dzisiejszy drugi dzień uroczystości Wielkiejnocy obchodzimy 2 kwietnia. Pamiętamy, że w tym dniu, trzynaście lat temu, odszedł do domu Ojca święty Jan Paweł II. Było to po pierwszych nieszporach drugiej Niedzieli Wielkanocnej, czyli Niedzieli Miłosierdzia Bożego. Również w drugą Niedzielę Wielkanocną, w roku 1973, odeszła do domu Ojca krakowska pielęgniarka Hanna Chrzanowska, której beatyfikacja odbędzie się 28 kwietnia tego roku w krakowskich Łagiewnikach. Nowa błogosławiona przygotowywała do opieki duszpasterskiej nad ludźmi chorymi również studentów naszej uczelni, ucząc ich także, czym jest pełnia człowieczeństwa. „Fenomen pani Hanny polegał na tym, że doskonale rozumiała nie tylko potrzeby fizyczne i zdrowotne swoich podopiecznych, ale także duchowe oraz intelektualne" (Helena Matoga, wicepostulator beatyfikacji). Hanna Chrzanowska świadectwem swego życia wzywa nas do nawrócenia, do bezinteresownego otwarcia się na potrzeby bliźniego, zwłaszcza chorego i cierpiącego. Nadzieją na takie duchowe dojrzewanie napełnia nas także los jednego ze strażników pilnujących grobu Chrystusa, Longina. Tradycja chrześcijańska przekazuje, że przeżył on głębokie nawrócenie i zginął jako męczennik, stawiając ponad wszystkie inne wartości prawdę darowaną mu przez Zmartwychwstałego. Dziękując za wszelką życzliwość i pomoc dla Uniwersytetu, życzę, aby Święta Wielkanocne były dla wszystkich czasem odnowienia wiary, dzięki której odkrywamy sens naszych doczesnych zmagań.