Franciszek wyjaśnił na wstępie znaczenie liturgicznego wezwania do radości, które znajdujemy w czytaniu z Księgi proroka Sofoniasza. Mamy się radować, bo Pan odwołał potępienie.

“Bóg przebaczył, nie chciał karać! Zatem lud nie ma już powodu do smutku i przygnębienia, ale wszystko prowadzi do radosnej wdzięczności wobec Boga, który zawsze chce odkupić i zbawić tych, których miłuje. A miłość Pana do swego ludu jest nieustanna, porównywalna z czułością ojca wobec dzieci, oblubieńca dla oblubienicy, jak dalej mówi Sofoniasz: «uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości» (w. 17)”.

Franciszek zauważył, że słowa proroka Sofoniasza odnoszą się do narodzin Jezusa. Wybrzmiewają zatem w chwili zwiastowania, ale są też skierowane do każdego z nas.

“A dzisiaj ta sama nowina jest skierowana do Kościoła, powołanego do przyjęcia Ewangelii, aby stała się ciałem, konkretnym życiem, mówi do Kościoła, do każdego z nas: «Raduj się, mała wspólnoto chrześcijańska, uboga i pokorna, ale piękna w moich oczach, ponieważ żarliwie pragniesz mojego królestwa, łakniesz i pragniesz sprawiedliwości, cierpliwie planujesz taktyki pokoju, nie idziesz za kolejnymi władcami, ale trwasz wiernie u boku ubogich. Niczego się zatem nie lękasz, a twoje serce się raduje”.

Jak zachować radość pośród codziennych przeciwności uczy nas natomiast w drugim czytani św. Paweł. Zachęca nas bowiem, byśmy niczym się nie martwili, lecz w każdej sytuacji przedstawiali Bogu wszystkie nasze pragnienia, potrzeby i obawy.

“Świadomość, że w trudnościach zawsze możemy zwrócić się do Pana i że On nigdy nie odrzuca naszych modlitw jest wielkim powodem do radości. Żadna troska, żaden lęk nigdy nie będzie w stanie odebrać nam pogody ducha wypływającej nie z ludzkich pocieszeń, lecz z Boga, ze świadomości, że Bóg zawsze z miłością kieruje naszym życiem. Także pośród problemów i cierpień ta pewność umacnia naszą nadzieję i męstwo”.

Po odmówieniu modlitwy Anioł Pański Franciszek przypomniał, że w minionym tygodniu w Marrakeszu w Maroko przyjęto Światowy Pakt o Bezpiecznej, Uporządkowanej i Regularnej Migracji, który pragnie wyznaczać ramowej zasady dla wspólnoty międzynarodowej. „Pragnę – powiedział Papież – aby także przy pomocy tego narzędzia działała ona odpowiedzialnie, solidarnie i ze współczuciem wobec tych, którzy z różnych powodów opuścili swój kraj.

Franciszek zwrócił się też do rzymskich dzieci, które przybyły na plac św. Piotra z figurkami Dzieciątka Jezus. “Drogie dzieci, kiedy w waszych domach zgromadzicie się na modlitwie przed żłóbkiem, skupiając wzrok na Dzieciątku Jezus, odczujecie zdumienie. Zapytacie się mnie, a co to takiego zdumienie? To bardzo silne uczucie, coś więcej niż tylko zwyczajne wzruszenie. Zdumienie to zobaczyć Boga. Zdumienie wielką tajemnicą Boga, który stał się człowiekiem. A Duch Święty niech wleje w wasze serca pokorę, czułość i dobroć Jezusa, bo Jezus jest dobry, czuły, pokorny. To są prawdziwe Święta Bożego Narodzenia! Nie zapominajcie o tym! Niech tak się stanie w was i w waszych bliskich!”.