Dokładnie 50 lat od zainaugurowania przez Pawła VI nowych norm liturgicznych Soboru Watykańskiego II w tym samym rzymskim kościele  Wszystkich Świętych Papież Franciszek sprawował uroczystą liturgię. W homilii przypomniał, że soborowa konstytucja Sacrosantum Concilium definiuje liturgię jako „pierwsze i niezastąpione źródło, z którego wierni czerpią prawdziwie chrześcijańskiego ducha”. Oznacza to, jak podkreślił Papież, potwierdzenie zasadniczej więzi łączącej życie ucznia Jezusa z kultem liturgicznym. Franciszek przypomniał, że Kościół wzywa do rozwijania autentycznego życia liturgicznego, tak by zaistniała harmonia między tym, co celebruje liturgia, a tym, co przeżywamy w naszej codziennej egzystencji. „Chodzi więc o to, byśmy naszym życiem wyrażali to, co otrzymaliśmy dzięki naszej wierze” – zaznaczył Franciszek.

„Uczeń Jezusa nie chodzi do kościoła jedynie po to, by wypełnić przykazanie, by czuć się w porządku wobec Boga, który potem nie powinien zbytnio «przeszkadzać». Panie Boże chodzę co niedzielę do kościoła, ale Ty nie mieszaj się do mego życia – to jest postawa wielu katolików – mówił Papież. - Uczeń Jezusa chodzi do kościoła po to, by spotkać Pana i znaleźć w Jego łasce działającej w sakramentach siłę do myślenia i działania zgodnie z Ewangelią. Nie możemy więc łudzić się, że wchodząc do domu Pańskiego «przykryjemy» modlitwami i pobożnymi praktykami zachowania sprzeczne z wymogami sprawiedliwości, uczciwości i miłości bliźniego. Nie możemy zastąpić aktami «czci religijnej» tego, co należy się bliźniemu, odwlekając prawdziwe nawrócenie. Kult, celebracje liturgiczne są szczególnym miejscem słuchania głosu Pana, który prowadzi drogami sprawiedliwości i chrześcijańskiej doskonałości. Chodzi o przejście drogi nawrócenia i pokuty, by usunąć z naszego życia śmiecie grzechu, tak jak to zrobił Jezus, oczyszczając świątynię z małostkowych działań”.

Odprawiając pierwszą publiczną Mszę po włosku Paweł VI powiedział w homilii, że z dniem 7 marca 1965 r. zostaje zainaugurowany nowy sposób modlitwy i sprawowania Eucharystii we wszystkich parafiach i kościołach świata. Dzięki wprowadzeniu języków lokalnych każde zdanie i każde słowo liturgii staje się odtąd zrozumiałe.