Cel pielgrzymki: Obchody 150. rocznicy ogłoszenia przez błogosławionego papieża Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP. Dogmat ten został ogłoszony bullą „Ineffabilis Deus” z 8 grudnia 1854 r. oraz złożenie hołdu „wielkiemu dziedzictwu kultury i wiary, które naznaczyło” historię Francji. Najważniejsze przesłanie: Pielgrzymka ta miała szczególny charakter. Jan Paweł II „naznaczony cierpieniem fizycznym” rozpoczął ją od spotkania z chorymi. Mówił do nich: „Jestem z wami, drodzy bracia i siostry, jako pielgrzym zdążający do Maryi Dziewicy; przyłączam się do waszych modlitw i podzielam wasze nadziej; podobnie jak wy przeżywam okres życia naznaczony cierpieniem fizycznym, jednak nie mnie owocny w przedziwnym zamyśle Boga. Razem z wami modlę się za tych, którzy polecili się naszej modlitwie. W mojej posłudze apostolskiej zawsze pokładałem wielką ufność w ofierze, modlitwie i poświęceniu osób cierpiących. Proszę was, byście zjednoczyli się ze mną w czasie tej pielgrzymki, by przedstawić Bogu, przez wstawiennictwo Maryi Panny, wszystkie intencje Kościoła i świata”. Tymi słowami Jan Paweł II zapewnił chorych i cierpiących, iż Kościół uczestniczy w ich bólu i dziękuję im za ich świadectwo wiary i miłości. Jan Paweł II, podobnie jak pielgrzymi przybywający do Lourdes, napił się wody ze źródła, którą podał mu rektor sanktuarium o. Raymond Zambelli. Następnie Ojciec Święty przekazał złotą różę, jako wotum wdzięczności dla Niepokalanej Panny Maryi. Po udzieleniu błogosławieństwa papież udał się do domu dla chorych pielgrzymów Accueil Notre-Dame, gdzie zamieszkał na czas pobytu w Lourdes. Wieczorem Jan Paweł II ponownie udał się do Groty Massabielskiej na procesję i modlitwę różańcową. Rozważane były tajemnice światła. Papież jechał panoramicznym samochodem, który otoczony był przez chorych na wózkach inwalidzkich, przez lekarzy, pielęgniarki, wolontariuszy, duchowieństwo i wiernych. Przed rozpoczęciem procesji różańcowej Jan Paweł II wygłosił krótkie przemówienie mówiąc m. in., iż „od pokornej Służebnicy Pańskiej chcemy się nauczyć uległej gotowości słuchania Chrystusa i wielkodusznego wcielania w nasze życie Jego nauki”. Na zakończenie papież pobłogosławił wiernych i udał się do domu pielgrzyma na krótki odpoczynek. Gdy zapadł zmrok, rozpoczęła się procesja ze świecami, w której Jan Paweł II uczestniczył przebywając na tarasie domu pielgrzyma. Przed rozpoczęciem procesji ze świecami wygłosił przemówienie podając wiernym intencję tej modlitwy – dar pokoju dla całej ludzkości. Ze świecą w ręku modlił się wraz z wiernymi. Lourdes zamieniło się w ocean światła. Kulminacyjnym wydarzeniem tej pielgrzymki była Msza św. celebrowana przez papieża 15 sierpnia, w Uroczystość Wniebowzięcia NMP. W homilii Jan Paweł II nawiązując do ewangelicznego opisu nawiedzin Maryi u św. Elżbiety, ukazał wielkość kobiecego geniuszu. Słowa Matki Jezusa wypowiedziane w „Magnificat” tchną radością, delikatnością, prostotą, miłością i siłą. Jan Paweł II apelował do młodych, aby słuchali głosu Maryi; do kobiet, aby w świecie zdominowanym przez materializm i sekularyzację, były „strażniczkami Niewidzialnego”; do wszystkich, aby bronili świętości ludzkiego życia od poczęcia, aż do naturalnej śmierci. Jan Paweł II m. in. mówił: „Drodzy bracia i siostry! Z Groty Massabielskiej Dziewica przemawia także do nas, chrześcijan trzeciego tysiąclecia. Wsłuchujmy się w Jej głos! Wsłuchajcie się zwłaszcza wy, młodzi, szukający odpowiedzi, która nadałaby sens waszemu życiu. Tu możecie ją znaleźć. Jest to odpowiedź wymagająca, ale jest to jedyna ważna odpowiedź. W niej tkwi sekret prawdziwej radości i pokoju. (…) Dziewica z Lourdes przekazuje przesłanie dla nas wszystkich. Oto ono: bądźcie kobietami i mężczyznami wolnymi! Pamiętajcie jednak: ludzka wolność to wolność naznaczona grzechem. Ona sama musi być również wyzwolona. Chrystus jest jej wyzwolicielem. On, który ‘wyswobodził nas ku wolności’ (por. Ga 5,1). Brońcie waszej wolności! Moi drodzy, wiemy, że możemy w tym liczyć na Tę, która nigdy nie uległszy grzechowi, jest jedynym stworzeniem doskonale wolnym. Jej was powierzam. Idźcie z Maryją drogą pełnej realizacji waszego człowieczeństwa”. W czasie ofiarowania kilkaset młodych rozpostarło na miejscu celebry Mszy św. 500-metrowe białe płótno, jako znak, że Stół Pański jest ogromny i dla każdego przygotowane jest miejsce. Na zakończenie Eucharystii, przed udzieleniem błogosławieństwa Jan Paweł II skierował do wiernych przemówienie w kilku językach, a następnie odmówił modlitwę „Anioł Pański”. Wieczorem przed odlotem do Rzymu ponownie Jan Paweł II przybył do Groty Objawień, gdzie modlił się w milczeniu. Pielgrzymka ta niewątpliwie dodała otuchy i nadziei wielkiej rzeszy chorych, była także hołdem złożonym Niepokalanej Maryi oraz przypomniała światu o Jej orędziu wzywającym do modlitwy, pokuty i nawrócenia. (Opracowane na podstawie polskiego wydania L’Osservatore Romano 10 (267) 2004, s. 10 – 21)   źródło: www.janpawel2.pl