„Wtedy przeniósł na doświadczenie Kościoła powszechnego to, co tak naprawdę działo się 2 tysiące lat temu w Jerozolimie – uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy i wielka radość dzieci hebrajskich i młodzieży hebrajskiej, która słała płaszcze, palemki na trasie przejazdu Jezusa obwołując Go swoim Królem. Gdybyśmy szukali źródła idei dla Jana Pawła II, czym miały być ŚDM, to w tych pierwszych latach towarzyszenia młodzieży mówił, że chodzi o podkreślenie tego entuzjazmu, wiary Niedzieli Palmowej” – wyjaśnia ks. Grzegorz Suchodolski. Sekretarz generalny Komitetu Organizacyjnego ŚDM Kraków 2016 dodaje, że pierwszym zamysłem Jana Pawła II nie było ustanawianie ŚDM, które będą odbywały się w różnych miejscach na różnych kontynentach. „On chciał, żeby młodzież spotykała się ze swoim biskupem w Niedzielę Palmową. We wszystkich diecezjach na całym świecie, gdzie istnieje kościół katolicki” – mówi ks. Suchodolski.

Jan Paweł II jako biskup Rzymu zwołał młodzież na pierwsze takie spotkanie w Niedzielę Palmową 1984 roku. „Chciał, aby młodzież stając w na progu Wielkiego Tygodnia weszła jak najgłębiej w dialog z Jezusem – w tajemnicę Jezusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego” – mówi ks. Suchodolski i zaznacza, że do spotkania doszło wbrew zastrzeżeniom rzymskich kurialistów, którzy nie wierzyli, że da się ściągnąć młodzież do Rzymu w Niedzielę Palmową. Przyjechało 250 tysięcy młodych. „To był pewien fenomen niespotykany dotychczas” – zaznacz ks. Suchodolski.

Na zakończenie obchodów Roku Świętego, w Niedzielę Palmową 22 kwietnia 1984 r., Jan Paweł II zwrócił młodzieży krzyż, który otrzymał rok wcześnie. Zachęcił młodych, by ponieśli ten krzyż na cały świat, jako znak odkupienia i świadectwo swojej wiary. Papież zaprosił także młodych do Rzymu w 1985 r. na spotkanie z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży ustanowionego przez ONZ. Przyjechało wówczas jeszcze więcej młodych niż w 1984 roku.

Te dwa spotkania sprawiły, że Jan Paweł II podjął decyzję o ustanowieniu ŚDM. Taką decyzję ogłosił na spotkaniu opłatkowym watykańskich kurialistów 20 grudnia 1985 roku. W tradycyjnym corocznym przemówieniu z okazji Świąt Bożego Narodzenia powiedział: „Wszyscy młodzi powinni czuć, że Kościół podąża za nimi, dlatego Kościół w jedności z Następcą Piotra czuje w skali światowej rosnące zobowiązanie wobec młodych: ich trosk, ich pytań, ich otwartości i nadziei, by odpowiedzieć na ich oczekiwania, przekazać im pewność, której na imię Jezus Chrystus, Prawdę, którą jest Chrystus, Miłość, którą jest Chrystus. A w tej uprzywilejowanej uwadze, którą Kościół na nich kieruje, młodzi ludzie muszą znaleźć dowód, że bardzo się liczą, ponieważ są bardzo wiele warci. Ich życie jest cenne dla Kościoła”. Papież zachęcił biskupów na całym świecie, żeby spotykali się ze swoją młodzieżą w Niedzielę Palmową w swoich diecezjach. Dlatego pierwszy „numerowany” Dzień Młodzieży, który odbył się w Niedzielę Palmową w wielu diecezjach świata, także na placu Świętego Piotra w Rzymie, to był rok 1986.

„Później ta otwartość Jana Pawła II na świat, bardzo szybko wyprowadziła te spotkania z młodymi z Rzymu na różne kontynenty. Tak było już podczas drugiego ŚDM, który odbył się w 1987 roku w Buenos Aires w Argentynie” – mówi ks. Suchodolski. W Argentynie młodzież z papieżem spotkała się jeszcze w Niedzielę Palmową. Dopiero po kilku latach doświadczeń biskupi przekonali Ojca Świętego, że od strony praktycznej jest bardzo trudno organizować grupy młodzieży z parafii; że biskupowi wyjechać w samą Niedzielę Palmową poza swoją diecezję jest bardzo trudno. „Dopiero wtedy postanowiono przyjąć taką podwójną formułę: Światowe Dni Młodzieży w Niedzielę Palmową w diecezjach co roku, a te międzynarodowe, wyjazdowe w okresie letnim, wakacyjnym, żeby było łatwiej i młodzieży, i biskupom, i opiekunom wziąć w nich udział” – mówi ks. Suchodolski i dodaje, że zamysłem Jana Pawła II było ustawienie młodych na progu Wielkiego Tygodnia i przeżycie z nimi później Triduum Paschalnego, żeby przez tajemnicę krzyża, który podarował młodzieży w 1984 roku, żeby przez ten krzyż dojść do radości Zmartwychwstania. „To, co dzisiaj dzieje się w Niedziele Palmowe w bardzo wielu diecezjach świata, to jest właśnie kontynuacja tej pierwotnej myśli, idei Ojca Świętego Jana Pawła II” – mówił ks. Suchodolski.