Słowo wstępne skierował do wiernych kustosz Sanktuarium – ks. Franciszek Ślusarczyk. Podkreślił, że praca na kolei przypomina o tym, że każdy człowiek ma wyznaczony konkretny cel, który powinien realizować przy współpracy z Bogiem na wzór św. Siostry Faustyny i św. Jana Pawła II.

Arcybiskup w homilii zaznaczył, że na kartach Starego Testamentu często nazywa się Boga Emmanuelem, Tym, który jest ze swoim ludem. Bliskość Stwórcy z człowiekiem widać podczas wyprowadzenia narodu wybranego z Egiptu, podczas wielu bitew, a także na Synaju, kiedy, w oparciu o Dekalog, tworzył się nowy lud Boży. Nowy Testament nazywa Emmanuelem Jezusa Chrystusa, kiedy w tajemnicy wcielenia stał się człowiekiem, dzieląc ludzki los, a także wtedy, kiedy na krzyżu pojednał nas ze swoim Ojcem. – Całe życie Jezusa Chrystusa pokazywało nie tylko Jego bliskość wobec ludzi, ale przede wszystkim to, jak bardzo Bóg Ojciec jest Emmanuelem, który z miłości do człowieka zesłał swojego Jednorodzonego Syna.

Metropolita krakowski przypomniał o dzisiejszej uroczystości Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Zaznaczył, że już jej przyjście na świat było zapowiedzią Jezusa. – Bóg Ojciec znał Ją od wieków i zapragnął Jej po to, aby mogła stać się Matką Jezusa. To było Jej przeznaczenie i powołanie, z których wynikała Jej nadzwyczajna godność, fakt, że była niepokalanie poczęta i wolna od zmazy grzechu.

Hierarcha przywołał postać św. Katarzyny Aleksandryjskiej – patronki kolejarzy. Z miłości do Chrystusa złożyła ślub czystości. Podczas krwawych prześladowań chrześcijan za czasów cesarza Dioklecjana, 18-letnia Katarzyna została zmuszona do złożenia ofiary pogańskim bogom. Odmówiła wykonania rozkazu i wyznała wiarę w Jezusa Chrystusa. Zaskoczony cesarz zarządził dysputę pomiędzy Katarzyną, a uczonymi i filozofami, w wyniku której Katarzyna przekonała adwersarzy do swoich poglądów i przyjęcia chrześcijańskiej wiary. Została poddana okrutnym torturom i ostatecznie ścięta mieczem pomiędzy 307 a 312 rokiem. – Ci, którzy idą za Bogiem i tym samym zbliżają się do Niego, krocząc drogami wiary, nadziei i miłości, doświadczają, że On jest z nimi, współdziała dla ich dobra i wyzwala w nich nadzwyczajne moce.

Arcybiskup zwrócił uwagę na bohaterską postawę polskich kolejarzy w czasie II wojny światowej. To oni, we wrześniu 1939 roku, obronili razem z celnikami mosty w Tczewie. Na początku 1940 r., Niemcy rozstrzelali lub wywieźli do obozów koncentracyjnych wielu przedwojennych pracowników PKP. Od początku okupacji, w środowisku kolejarskim powstawały liczne organizacje konspiracyjne, które przyczyniły się do osłabienia niemieckiego potencjału wojskowego. W latach 1940–1941 nasi kolejarze uszkodzili ponad 40 proc. lokomotyw na terenie Generalnej Guberni i podpalili 400 cystern z materiałami pędnymi. – Doskonale wiedzieli, że służąc Ojczyźnie, służą Bogu i przez to zasługują z Jego strony na pomoc i wsparcie (…) Dawali świadectwo swojego przywiązania do Ojczyzny i pokazywali, czym jest prawdziwy patriotyzm.

Kończąc homilię, metropolita krakowski podkreślił, że w zmaganiach o wolną Polskę nie zabrakło postawy kolejarzy, którzy dla wielu byli natchnieniem do walki, wzorem męstwa i poświęcenia dla dobra Ojczyzny. – Oni pokazują nam etos kolejarza, człowieka służby Polsce i polskiemu człowieczeństwu.