Paweł VI zmarł w 1978 r. w Castelgandolfo. Był pierwszym papieżem, który w XX wieku wyjechał poza granice Włoch. On także zakończył Sobór Watykański II. Uważany był za człowieka dialogu, wybitnego intelektualistę, który z pasją świadczył o miłości do Boga i Kościoła.

Oskar Romero, arcybiskup San Salvador, z wielką pokorą i siłą ducha przeżywał trudne lata napięć politycznych w swoim kraju. Zawsze blisko ludzi, zakochany w Chrystusie, aż po męczeńską śmierć w 1980 r. Został zamordowany w czasie odprawiania Eucharystii.

Nuncjusz Sulprizio zmarł gdy miał 19 lat. Był prostym robotnikiem, który pomimo wielkich ciepień i bólu, które przeżywał z powodu choroby, zachował ogromną pogodę ducha i pokój serca.

Papież Franciszek wyniósł do chwały ołtarzy jeszcze dwóch innych Włochów: ks. Wincentego Romano i ks. Franciszka Spinellego. Pierwszy z nich był proboszczem, bardzo oddanym swoim wiernym w trudnym czasie po erupcji wulkanu Wezuwiusz w 1794 r., który zniszczył dużą część jego parafii. Drugi pełnił swoją kapłańską posługę w północnej części Włoch w drugiej połowie XIX w. Znany był jako opiekun ubogich i opuszczonych. Widząc, jak wiele osób znieważa Najświętszy Sakrament został współzałożycielem żeńskiego zgromadzenia zakonnego, którego celem było łączenie czci Chrystusa Eucharystycznego z chrześcijańskim miłosierdziem.  

Wśród nowych świętych są także dwie siostry zakonne. Maria Katarzyna Kasper była Niemką. Założyła Zgromadzenie Sióstr Ubogich Służebnic Ukrzyżowanego Jezusa, była osobą bardzo gorliwą, z pasją służyła ubogim. Natomiast Nazaria Ignacja od św. Teresy od Jezusa Mesa urodziła się w Hiszpanii, choć wiele lat spędziła w Boliwii, gdzie też zmarła. Swoje życie poświęciła głoszeniu Królestwa Bożego, troszcząc się o starców, z „kociołkiem ubogiego” dla tych, którzy nie mieli co jeść, otwierając przytułki dla sierot, szpitale dla zranionych przez wojnę, a nawet tworząc żeński związek zawodowy w celu wspierania kobiet.