Ojciec Święty Franciszek mianował 20 maja br. ks. prał. Andrzeja Przybylskiego biskupem pomocniczym archidiecezji częstochowskiej, przydzielając mu stolicę tytularną Orte. Biskup nominat ma 52 lata, przez ostatnie dwa lata był proboszczem parafii św. apostołów Piotra i Pawła w Zawierciu. Jak sam podkreśla, w swojej przyszłej posłudze chciałby przede wszystkim zwrócić uwagę na duchowe ożywienie parafii.

– Choć pochodzę z diecezji Łowickiej, całe swoje kapłaństwo ofiarowałem Częstochowie i Jasnej Górze. W swoim życiu po prostu doświadczyłem tego, że Matka Boża jest najbezpieczniejszą i najpewniejszą drogą do Jezusa – powiedział ks. Andrzej Przybylski w wypowiedzi dla Biura Prasowego KEP.

Biskup nominat przez cały czas swojego kapłaństwa czynnie związany był z redakcją Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, w którym pracował jako redaktor i gdzie publikował wiele tekstów. Jako jeden z pierwszych kapłanów w Polsce prowadził swój kapłański blog. Jest obecny również na Facebooku. Znany jest też jako autor książek takich jak: „Wspólnota wiary i działania”, „Działalność edukacyjna i myśl pedagogiczna św. Edyty Stein”, „Gadu-gadu z księdzem”. Ma trójkę rodzeństwa – dwie siostry i brata. Lubi książki Tomasza Mertona. Pasjonuje się też teologią Josepha Ratzingera – Benedykta XVI. Z czasów duszpasterstwa akademickiego zostało mu upodobanie do górskich wędrówek i wspomnienia o spływach kajakowych ze studentami.

Sakra nowego biskupa pomocniczego planowana jest 24 czerwca o godz. 11.00 w archikatedrze częstochowskiej. Jego dewizą biskupią będą słowa „In Christo” z Listów św. Pawła.

Biskup nominat Andrzej Przybylski: chciałbym wiele czasu spędzać w parafiach

Ks. Paweł Rytel-Andrianik: Jak ksiądz biskup nominat przyjął decyzję Ojca Świętego Franciszka? 

Biskup nominat Andrzej Przybylski: Nigdy nie przewidziałbym takiego scenariusza. Pierwszy raz w życiu byłem w szpitalu na badaniach i właśnie wtedy, w pierwszym dniu pobytu otrzymałem telefon zapraszający na spotkanie z Księdzem Arcybiskupem Nuncjuszem. Czułem o co może chodzić, bo przecież nasza archidiecezja już dłuższy czas czeka na biskupa pomocniczego, a wśród typowanych osób przez nasze środowisko kapłańskie, od czasu do czasu przewijało się moje nazwisko. Nie mogłem jednak uciec ze szpitala więc poprosiłem o inny termin spotkania. I tak w szpitalu przyszło mi rozważać moje ewentualne powołanie na biskupa pomocniczego w Częstochowie. Przypomniałem sobie wtedy to, o czym często mówiliśmy jako wychowawcy seminaryjni naszym klerykom. Pan Bóg czasem powołuje, jakby ze szpitala, nie zawsze tych najsilniejszych i najzdrowszych, ale powołując uzdrawia i daje siły. Kiedy więc ogłoszono mi decyzję Papieża Franciszka, z wielką ufnością w moc Bożą, a nie we własne siły, przyjąłem tę nominację.

Na co chciałby ksiądz biskup nominat zwrócić uwagę w duszpasterstwie? 

Chyba najbardziej na duchowe ożywienie parafii. Moje ostatnie dwa lata kapłaństwa spędziłem w dużej parafii w Zawierciu. Jako proboszcz, podobnie do innych moich braci proboszczów, zderzyłem się z falą laicyzacji w parafii, często z jej duchowym obumieraniem. Chciałbym wiele czasu spędzać w parafiach naszej archidiecezji, żeby modlić się i ożywiać ducha wspólnoty i ewangelizacji w parafiach.

Jaką rolę odgrywa sanktuarium jasnogórskie i duchowość maryjna w życiu księdza biskupa nominata? 

Ja się nawracałem w bliskości Jasnej Góry. Jeszcze jako świecki student pedagogiki, przed obrazem Matki Bożej Jasnogórskiej odkrywałem Jezusa. Dlatego, choć pochodzę z diecezji Łowickiej, całe swoje kapłaństwo ofiarowałem Częstochowie i Jasnej Górze. W swoim życiu po prostu doświadczyłem tego, że Matka Boża jest najbezpieczniejszą i najpewniejszą drogą do Jezusa.

Czy jest data święceń i zawołanie biskupie? 

Sakra biskupia planowana jest na 24 czerwca o godz. 11.00 w archikatedrze częstochowskiej. Serdecznie zapraszam. Czytając zaś listy św. Pawła szukałem w nich jakiegoś programu dla swojej biskupiej posługi. W ostatnie dwa dni przeczytałem je wszystkie i zostało mi w sercu powtarzane przez św. Pawła tak często sformułowanie: „In Christo”. Tak, chciałbym po prostu nauczać, służyć „w Chrystusie”.

Dziękuję i Szczęść Boże w posłudze biskupiej.