Współpracujący z watykańskim dziennikiem historyk sztuki Sandro Barbagallo stwierdza, że statua nowego błogosławionego, “dzieło rzeźbiarza Oliviero Rainaldiego, jest rzeźbą wyjątkową: rozdarta przez wiatr przypomina otwarty namiot albo, jak ktoś powiedział, klosz”. W zamierzeniu artysty, dodaje autor, miała przedstawiać “symboliczne objęcia, jakie papież otwierał przed wiernymi swojej diecezji oraz licznymi pielgrzymami i gośćmi”. “Jednakże jego oblicze, usytuowane na szczycie tej struktury, nie bardzo przypomina oblicze papieża. W sumie rezultat nie stoi na wysokości zamiarów, dlatego pojawiły się już głosy krytyki”, pisze Sandro Barbagallo. Ujawnia, że makieta pomnika wyglądała nieco inaczej: “To, co dziś wygląda jak klosz, było czerwoną peleryną, otwartą w naturalny sposób, tak jak to widać na licznych sugestywnych wizerunkach Jana Pawła II... Tymczasem na placu mamy przed sobą dokonany przemocą wyłom, jak po bombie, który sprawia, że peleryna przypomina strażnicę, zwieńczoną przez przesadnie okrągła głowę papieża”.

Nie da się ukryć, konkluduje krytyk watykańskiego dziennika, że Jan Paweł II jest “trudno rozpoznawalny”. “Wychodzącym z dworca może się bowiem wydać nieokreślonym pomnikiem, a nie natychmiast rozpoznawalnym wyrazem hołdu dla Jana Pawła II”, uważa włoski historyk sztuki. Włoska telewizja publiczna informując o tych uwagach w głównym wydaniu wieczornych wiadomości, zakończyła życzeniem: “Teraz czekamy na cud, aby uwolnić się od tego niezgrabnego rzymskiego suweniru”.