Powinniśmy się zatrzymać - mówił Ojciec Święty - aby porzucić rozdrażnienie i bezsensowną bieganinę, która prowadzi do zniszczenia czasu rodzinnego, przyjaźni, czasu dla dzieci; aby odrzucić presję, że wszystko trzeba kontrolować, wiedzieć; aby nie poddawać się hałasowi, który osłabia i oszałamia; aby nie wzniecać uczuć jałowych, bezpłodnych, wynikających z zamknięcia i rozczulania się nad sobą; aby nie popaść w pustkę tego, co chwilowe i przejściowe – mówił Papież. 

Franciszek zachęcił do zatrzymania się, by można zobaczyć coś więcej i kontemplować. Wskazał, że można zobaczyć wtedy to, co na codzień może umknąć naszej uwadze. Można zobaczyć znaki pomagające nam w pogłębianiu miłości, podtrzymujące wiarę i nadzieję; zobaczyć rodziny, które żyją wiarą i idą naprzód pomimo braków i niedostatków; zobaczyć dzieci i młodych, pełnych nadziei i przyszłości; ale także można zobaczyć starców i chorych, a także tak wielu, którzy się nimi opiekują. Kiedy się zatrzymamy – kontynuował Franciszek - to mamy szansę dojrzeć i kontemplować oblicze Chrystusa ukrzyżowanego z miłości do wszystkich, bez wyjątku. A wtedy będziemy mogli powrócić do domu Ojca bez lęku, by doświadczyć Jego uzdrawiającej czułości.