Franciszek osnuł homilię wokół trzech słów: „Wstań! Patrz! Miej nadzieję!” Z tymi słowami zwrócił się Bóg do Abrahama, który posłuszny wyszedł do Ziemi Obiecanej. Wstań i idź, bo to jest twoje zadanie, twoja misja, nie siedź. Trzeba patrzeć na horyzont, a nie budować mury. I ufaj, miej nadzieję – mówił Bóg do Abrahama – że pomimo podeszłego wieku i bezpłodności żony staniesz się ojcem wielkiego narodu.

„Kiedy Abraham został powołany, był mniej więcej w naszym wieku: przechodził na emeryturę, na emeryturę, aby odpocząć... Rozpoczął w tym wieku. Był człowiekiem starym, z ciężarem starości na plecach, starości, która niesie ze sobą ból, choroby... Ale ty, jak gdybyś był młodzieńcem, wstań i idź, idź! Jak gdybyś był harcerzem: idź! Patrz i miej nadzieję. I to Słowo Boże jest skierowane także do nas, którzy mamy ten wiek, co miał Abraham... plus minus – są wśród nas niektórzy młodsi, ale większość z nas jest w tym wieku – i do nas dziś Pan mówi to samo: Wstań! Patrz! Miej nadzieję!” – mówił Papież.

Papież dodał, że ich życie to jeszcze nie historia, która się kończy. Ich życie jest otwarte aż do końca, otwarte na misję.

„Niektórzy, co nie życzą nam dobrze, mówią, że jesteśmy starcami w Kościele, gerontokracją. Ale to tylko kpina. Nie rozumieją tego, co mówią. My nie jesteśmy starcami: jesteśmy dziadkami, jesteśmy dziadkami. I jeżeli tego nie czujemy, to powinniśmy o tę łaskę prosić, by ją odczuć. Jesteśmy dziadkami, na których patrzą młodzi, dzieci. Jesteśmy dziadkami, którzy dzięki swojemu doświadczeniu powinni ukazać im sens życia. Dziadkami, którzy nie są zamknięci w melancholijnym wspominaniu swych dziejów, ale otwarci, aby ten sens im dać. A dla nas te słowa: «wstań, patrz, miej nadzieję» oznaczają: «marzyć». Jesteśmy dziadakmi, którzy powinni marzyć i przekazywać swe marzenia współczesnej młodzieży: oni tego potrzebują. Aby mogli wziąć z naszych marzeń siłę do prorkowania i podejmowania swoich obowiązków” – kontynuował Ojciec Święty.