Franciszek nazwał to „pułapką kazuistyki”, zastawioną przez „małą grupkę światłych teologów”, przekonanych, że posiadają „całą wiedzę i mądrość ludu Bożego”. Jezus wychodzi z tej zasadzki, wykraczając poza kazuistykę ku pełni małżeństwa. Kiedyś saduceusze postawili Mu pytanie, czyją żoną będzie po zmartwychwstaniu kobieta, która miała siedmiu mężów w oparciu o starotestamentalne prawo lewiratu, nakazujące poślubienie wdowy po zmarłym bezpotomnie bracie. Wyjaśnił wtedy, że w niebie ludzie „nie będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić”. Tym razem, odpowiadając faryzeuszom pytającym o rozwód, Chrystus odwołuje się do „pełni harmonii stworzenia”: „Na początku «Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę, i będą oboje jednym ciałem»” (Rdz 1,27; Rdz 2,24; Mk 10, 6.8).

„«Już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela» (Mk 10, 8-9). Zarówno w przypadku lewiratu, jak i tutaj Jezus odpowiada z pozycji miażdżącej, uderzającej prawdy – bo taka jest prawda! – zawsze wychodząc od pełni! I Jezus nigdy nie negocjuje prawdy. Natomiast oni, ta mała grupka światłych teologów, zawsze negocjowali prawdę, sprowadzając ją do kazuistyki. A Jezus nie negocjuje prawdy. I taka jest prawda o małżeństwie, innej nie ma” – powiedział Franciszek.

Ojciec Święty zwrócił uwagę, że „Jezus jest miłosierny i nigdy nie zamyka drzwi przed grzesznikami”. Dlatego nie ogranicza się do głoszenia prawdy, ale pyta faryzeuszy, co ustalił Mojżesz w Prawie. Gdy opowiedzieli, że „pozwolił napisać list rozwodowy”, stwierdza, że ta norma została wprowadzona „przez wzgląd na zatwardziałość serc”. Jezus odróżnia zatem zawsze prawdę od ludzkiej słabości – zauważył Papież.

„W tym świecie, w jakim żyjemy, w tej kulturze tymczasowości ta rzeczywistość grzechu jest bardzo silna. Ale Jezus, przypominając Mojżesza, mówi nam: «Jednak jest zatwardziałość serca, jest grzech, coś można zrobić: jest przebaczenie, towarzyszenie, integracja, rozeznanie tych przypadków... Ale prawdy nigdy nie można zaprzedać!». I Jezus potrafi powiedzieć tę prawdę tak wielką, a jednocześnie być wyrozumiałym względem grzeszników, względem słabych” – powiedział Ojciec Święty.

Jezus uczy nas zatem dwóch rzeczy: prawdy i wyrozumiałości – podkreślił Franciszek zaznaczając, że „światli teologowie” tego nie potrafią. Są bowiem zamknięci w pułapce „równania matematycznego”: „Wolno? Nie wolno?” i nie są zdolni ani do szerszych horyzontów, ani do miłości wobec słabości ludzkiej. Wystarczy spojrzeć – dodał Papież – na delikatność, z jaką traktuje cudzołożną kobietę, którą miano ukamienować: „I Ja ciebie nie potępiam. Idź, a od tej chwili już nie grzesz!” (J 8, 11).

„Niech Jezus uczy nas mocno przylgnąć sercem do prawdy i także mieć w sercu wielkie zrozumienie i gotowość towarzyszenia wszystkim naszym braciom, którzy są w trudnościach. A to jest darem i uczy tego Duch Święty, a nie ci światli uczeni, którzy, żeby nas pouczać, muszą sprowadzić Bożą pełnię do kazuistycznego równania. Niech Pan da nam tę łaskę” – powiedział Papież.