W orędziu tym, którego tytuł zaczerpnięty jest z 1 Listu św. Jana Apostoła: „Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą”, Ojciec Święty podkreśla, że od tego nakazu żaden chrześcijanin nie może się uchylić. Realizuje się on nie w pustych słowach, ale w konkretnych czynach, czego najlepszy przykład daje sam Jezus, wskazując na Boga, który pierwszy nas umiłował.

Papież zauważył, iż pierwotna wspólnota chrześcijan dzieliła się z potrzebującymi, sprzedając swoje majątki i dobra. Za ich przykładem poszło wielu mężczyzn i kobiet, którzy poświęcili swe życie służbie ubogim. Wśród nich wybija się postać św. Franciszka z Asyżu, który nie tylko rozdał to, co posiadał, ale poszedł do biednych, aby zamieszkać razem z nimi. Biedni bowiem, zaznaczył Papież, nie są odbiorcami okresowych działań wolontariuszy podejmowanych dla uspokojenia sumienia. Te działania mają prowadzić do spotkania z nimi i dzielenia się, które powinno stać się stylem naszego życia. „Dlatego też jesteśmy wezwani do wyciągnięcia ręki do biednych – pisze Franciszek – do spotkania się z nimi, popatrzenia im w oczy, przytulenia, aby poczuli ciepło miłości, która przełamuje krąg samotności. Ich ręka wyciągnięta w naszą stronę jest również zaproszeniem do wyjścia z naszych pewności i wygód, i do rozpoznania wartości, którą ubóstwo ma samo w sobie”.

Ojciec Święty zaznaczył, że ubóstwo jest przede wszystkim powołaniem do naśladowania Jezusa ubogiego. Oznacza ono serce pokorne, które potrafi zaakceptować swoje ograniczenia i grzeszność, aby pokonać pokusę własnej wszechmocy. Ono także daje podstawy do przyjęcia odpowiedzialności osobistej i społecznej, powierzając się Bogu. Dlatego, aby wnieść wkład w przemianę historii – podkreślił Papież – przyczynić się do jej rozwoju, trzeba wsłuchać się w głos ubogich i pomóc im wychodzić z marginesu.

Papież wymienia konkretne formy ubóstwa i stwierdza, iż ma ono oblicze kobiet, mężczyzn oraz dzieci wykorzystywanych do podłych interesów, podeptanych przez przewrotną logikę władzy i pieniądza. „Niestety, w naszych czasach – czytamy w orędziu – podczas gdy ukazuje się coraz bardziej ewidentne bezczelne bogactwo zgromadzone w rękach nielicznych uprzywilejowanych, któremu często towarzyszy bezprawie i agresywne wyzyskiwanie godności ludzkiej, skandalem staje się rozprzestrzenianie się biedy na wielkie połacie społeczne na całym świecie”.

Jedną z odpowiedzi na tak zakreślone nierówności społeczne i biedę jest Światowy Dzień Ubogich. Ma on być okazją, aby wierzący przeciwstawili się kulturze odrzucenia i marnotrawstwa, a kulturę spotkania uczynili swym stylem życia. Zbliżmy się do nich – apeluje Franciszek – niech to będzie odpowiednia chwila na spotkanie Boga, którego szukamy, przyjmijmy ich jako uprzywilejowanych gości, aby nam pokazali, jak ważne jest życie tym, co istotne i umiejętność zdania się na Opatrzność Bożą.