Ojciec Święty podkreśla, że Kościół ukazuje miłość Boga, która przełamuje tę obojętność, przez swoje nauczanie, a przede wszystkim świadectwo. By je dawać, trzeba doświadczać Bożego miłosierdzia. Wielki Post to czas sprzyjający temu, by pozwolić Chrystusowi, aby nas uczynił takimi jak On. „Dzieje się to, kiedy słuchamy Słowa Bożego i przyjmujemy sakramenty, szczególnie Eucharystię. W niej stajemy się tym, co przyjmujemy: ciałem Chrystusa. W tym ciele nie ma miejsca na obojętność”.

Należy to zastosować do życia parafii i wspólnot. Czy daje się tam doświadczyć – pyta Papież – „przynależności do jednego ciała? Ciała, które zarazem otrzymuje i dzieli się tym, co Bóg pragnie ofiarować? Ciała, które zna i troszczy się o swoje najsłabsze członki, ubogie i małe? Czy też chronimy się w miłość uniwersalną, która angażuje się daleko w świecie, zapominając o Łazarzu, który siedzi przed naszymi zamkniętymi drzwiami?”. Franciszek apeluje, aby „nasze parafie i wspólnoty stały się wyspami miłosierdzia na morzu obojętności”.

Wielkopostne orędzie kończy się wskazaniami dla każdego z wiernych. Mając pokusę obojętności wobec przesytu wstrząsających wiadomości o ludzkim cierpieniu, czując się przerażeni i bezsilni, przede wszystkim winniśmy się modlić z całym Kościołem. Ojciec Święty zaleca tu inicjatywę „24 godziny dla Pana Boga” (24 ore per il Signore). Zachęca do jej podjęcia w całym Kościele, także na szczeblu diecezjalnym, w dniach 13 i 14 marca. W jej ramach on sam będzie przewodniczył w piątek 13 marca liturgii pokutnej w bazylice watykańskiej. Zaproponowana przez Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji inicjatywa spotkała się już w ubiegłym roku z szerokim odzewem, również w Polsce. W wielu kościołach modlitwa, adoracja i spowiedź trwały przez całą noc z piątku 28 na sobotę 29 marca.

Możemy też – pisze Papież – „pomagać przez gesty miłosierdzia, docierając zarówno do bliskich, jak i, dzięki licznym organizacjom charytatywnym Kościoła, do dalekich. Wielki Post jest czasem, by okazać zainteresowanie drugiemu poprzez choćby mały, ale konkretny znak”. A wreszcie „cierpienie drugiego stanowi wezwanie do nawrócenia, bowiem potrzeba, w jakiej znajduje się brat, przypomina mi o słabości mojego życia, o mojej zależności od Boga i od braci – zauważa Franciszek. – Chciałbym was wszystkich prosić, abyśmy dla przezwyciężenia obojętności i naszych pretensji do wszechmocy przeżywali ten czas Wielkiego Postu jako drogę formacji serca. Dlatego, drodzy bracia i siostry, pragnę modlić się razem z wami do Chrystusa w tym Wielkim Poście: «Uczyń serca nasze według serca Twego»”.