Cyryl I nawiązał do swojego polecenia, aby przełożonych zakonnych zaopatrzyć w pastorały dla podkreślenia ich władzy duchownej. Nie przypuszczał jednak, że zostanie opacznie zrozumiany, gdyż wielu przełożonych sprawiło sobie „patriarsze pastorały”, bogato ozdobione, jak powiedział patriarcha, „jubilerskimi brzękadełkami” i z wprawionym u góry krzyżem, który przysługuje jedynie biskupom jako znak ich autorytetu i władzy duchownej. Autorytet i władza duchowna należne patriarchom i biskupom nie dotyczą uprawnień przełożonych zakonnych.

Zwierzchnik rosyjskiego prawosławia wezwał zebranych w soborze Chrystusa Zbawiciela przełożonych rosyjskich monasterów do ascezy. Przypomniał, że styl życia pustelniczego ich starożytnych poprzedników nie różnił się od tego, jakie prowadzili prości, szeregowi mnisi i mniszki. Na zakończenie swojej przemowy Cyryl I podkreślił, że obecni na spotkaniu przełożeni powinni to zrozumieć, ale jeśli mają trudności w zrozumieniu słów patriarchy, nie powinni zajmować takich stanowisk.