Jubileuszowy Rok Miłosierdzia był pełnym łaski czasem danym Kościołowi, by „uczynić świadectwo wierzących jeszcze mocniejszym i skuteczniejszym”. Papież przypominał, że „Miłosierdzie będzie zawsze większe od każdego grzechu i nikt nie może ograniczyć miłości Boga, który przebacza”.

Brama miłosierdzia

Zewnętrznym znakiem Roku Jubileuszowego było nie tylko otwarcie Drzwi Świętych w czterech większych bazylikach Rzymu. W kościołach katedralnych i innych świątyniach o szczególnym znaczeniu na całym świecie otwarte były tzw. bramy miłosierdzia. Zazwyczaj były to jedne z głównych drzwi do kościoła, specjalnie przystrojone i opatrzone napisem „Brama miłosierdzia” oraz logiem jubileuszu. Pielgrzymka do takiej świątyni i przejście przez „bramę miłosierdzia” związane były z dostąpieniem jubileuszowego odpustu.

Miłosierni jak Ojciec

Hasłem Roku Miłosierdzia były słowa „Miłosierni jak Ojciec”, zaś szczególnym znakiem tego czasu łaski była pielgrzymka, mająca przypominać, że „również miłosierdzie jest celem, który mamy osiągnąć, a który wymaga zaangażowania i poświęcenia”. Rok Jubileuszowy był również wezwaniem do przebaczenia i dawania, którego uobecnieniem i realizacją są uczynki miłosierne co do ciała i co do duszy.

Misjonarze i 24 godziny dla Pana

Papież ustanowił na całym świecie tzw. misjonarzy miłosierdzia - kapłanów, którzy otrzymali specjalne upoważnienie do odpuszczania grzechów, za które popada się w ekskomunikę zarezerwowaną Stolicy Apostolskiej (m.in. znieważenie Najświętszego Sakramentu). Znakiem jubileuszu była również inicjatywa „24 Godziny dla Pana” – specjalne nabożeństwo pokutne, polegające na całodobowej adoracji Najświętszego Sakramentu w połączeniu z okazją do sakramentalnej spowiedzi.