„Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości,
w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!”
(Ps 51,3).

Kościół przez wieki czyni to wołanie psalmisty swoją modlitwą przebłagalną w obliczu zła popełnionego przez człowieka. Modlitwa i pokuta za ofiary pedofilii jest naturalną odpowiedzią chrześcijanina na zjawisko grzechu. Kościół bardziej niż ktokolwiek inny winien brzydzić się nikczemną przemocą, zwłaszcza wobec dziecka. Wiemy jak wiele zła wyrządzają tego rodzaju grzechy niewinnym ofiarom, a także Kościołowi i całemu stanowi duchownemu.

Gdyby ktoś z księży – nie bacząc na prawo boskie – dopuścił się przestępstwa pedofilii, podejmowane jest wobec niego postępowanie kanoniczne według „Wytycznych KEP dotyczących etapu wstępnego wewnętrznego postępowania kościelnego w przypadku oskarżeń duchownych o czyny przeciwko szóstemu przykazaniu z osobą małoletnią” (21.09.2009). Niemniej prawna, społeczna, czy ekonomiczna strona całego zagadnienia to nie wszystko. Istnieje jeszcze głęboki problem moralny i duchowy.

Trzeba otwarcie mówić o grzechu, pokucie oraz o nieskończonym miłosierdziu Boga. Konieczne jest głębokie rozeznanie duchowe i wspólnotowy rachunek sumienia. Należy pamiętać o cierpieniu osób, które doświadczyły molestowania seksualnego – ze strony duchownych czy świeckich – i wznosić wspólnie modlitwę przebłagania za niegodziwe czyny wobec nich popełnione. Fakt, że zostały one popełnione także przez ludzi Kościoła staje się dla nas wyrzutem sumienia i przynagleniem do podjęcia pokuty i czynów miłosierdzia.

W odpowiedzi na apel papieża Franciszka polscy biskupi pragną zachęcić do modlitwy w tej intencji podczas nabożeństw Drogi Krzyżowej w pierwszy piątek Wielkiego Postu (dnia 3 marca).

Razem z papieżem Franciszkiem mówimy: „Dziś serce Kościoła patrzy w oczy Jezusa w tych chłopcach i dziewczynkach i chce płakać. Prosi o łaskę płaczu w obliczu tych nikczemnych nadużyć seksualnych w stosunku do nieletnich. Czynów, które pozostawiły blizny na całe życie. […] Jako członkowie rodziny Bożej wszyscy jesteśmy powołani do tego, by wchodzić w dynamikę miłosierdzia. Pan Jezus, nasz Zbawiciel, jest najwyższym przykładem, niewinnym, który zabrał na krzyż nasze grzechy. Pojednanie jest istotą naszej wspólnej tożsamości naśladowców Chrystusa” (Papież Franciszek, Homilia, 7.07.2014).

+Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski