Johathan Sacks urodził się 1948 r. w Londynie. Jego ojciec pochodził z Polski. Uczęszczał do kościelnych szkół. Filozofię studiował w Cambridge, Oksfordzie i Londynie. Po zetknięciu się z ruchem chasydzkim postanowił zostać rabinem. Ukończył londyńskie seminarium rabinistyczne, a następnie został jego wykładowcą i rektorem. Pracę naukową łączył z aktywnym duszpasterstwem. W 1991 r. został głównym rabinem Wielkiej Brytanii i brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Urząd ten pełnił przez 22 lata, dążąc do moralnej odnowy judaizmu. Sprzeciwiał się na przykład legalizacji związków jednopłciowych, za co był krytykowany przez liberalnych Żydów. Z drugiej strony jego otwarcie na wyznawców innych religii przysporzyło mu krytyków wśród przedstawicieli judaizmu ultraorodoksyjnego.

Od 2009 r. rabin Sacks jest dożywotnim członkiem Izby Lordów. Zabierając głos na forum parlamentu wielokrotnie występował w obronie prześladowanych chrześcijan i przeciwko ograniczaniu wolności religijnej w zsekularyzowanej Europie. „Świeckie społeczeństwa Europy są o wiele mniej tolerancyjne niż religie, którym zarzucają one nietolerancję” – uważa rabin Sacks.

W 2010 r. podejmował on w Wielkiej Brytanii Benedykta XVI. Rok później został przyjęty przez Papieża w Watykanie. W listopadzie 2014 r. uczestniczył w zorganizowanym przez Watykan międzyreligijnym kolokwium o małżeństwie i rodzinie.

Nagroda Templetona, którą przyznano dziś rabinowi Sacksowi, została ustanowiona przez brytyjskiego miliardera i filantropa Johna Templetona. Jest przyznawana za szczególny wkład w promocję duchowego wymiaru życia. Ma ona charakter międzyreligijny. Wśród laureatów są takie osobistości, jak Matka Teresa, Brat Roger z Taizé, abp Desmond Tutu, Dalajlama czy ks. prof. Michał Heller.