Cel pielgrzymki: Spotkanie z wiernymi Kościoła katolickiego, umocnienie ich w wierze. Republika Zielonego Przylądka 25 – 27 I Najważniejsze przesłanie: Jan Paweł II nawiązując do kilkuwiekowej historii chrześcijaństwa na wyspach ukazał rolę i zadanie Kościoła partykularnego. „Chrześcijaństwo jest siłą pokornych, którzy potrafią zachować prostotę; nie jest to religia dla ludzi bez kultury i zacofanych. Cała jego rewolucyjna siła tkwi w bezinteresownej miłości, promieniującej z serca Chrystusa”. W przemówieniach papież poświecił także uwagę emigrantom, którzy opuszczają kraj z powodu biedy i niedostatku. Gwinea – Bissau 27 – 28 I Najważniejsze przesłanie: Podczas Mszy św. papież rozważając osiem błogosławieństw mówił o istocie chrześcijańskiego powołania. Podkreślał m. in. konieczność niesienia pomocy najuboższym. W Światowym Dniu Chorego na Trąd w leprozorium odwiedził trędowatych. Serdecznie pozdrowił chorych ukazując im wielkość cierpienia. Następnie Jan Paweł II odwiedził dwie bardzo ubogie rodziny. Mali 28 – 29 I Najważniejsze przesłanie: Katolicy stanowią zaledwie 1 % mieszkańców Mali. Dominują muzułmanie i wyznawcy religii tradycyjnych. Papież jednak był tutaj bardzo oczekiwany i przyjęty z wielkim entuzjazmem. Towarzyszył mu roztańczony i rozśpiewany tłum. Powitano papieża tradycyjnym koszem orzeszków kola i czarką wody. Prezydent w słowach powitania nazwał Jana Pawła II „pielgrzymem pokoju, sprawiedliwości i wolności”. Słowa te potwierdzały obecne w przemówieniu papieża przesłanie pokoju i sprawiedliwości. Papież podkreślał konieczność dialogu z muzułmanami. Kulminacyjnym wydarzeniem była Msza św. z homilią podczas której papież rozważał istotę chrześcijańskiego powołania m. in. powołania do apostolstwa i głoszenia Dobrej Nowiny. Burkina Faso 29 – 30 I Najważniejsze przesłanie: Papież odwiedził sanktuarium maryjne w Jagmie, które powstało w 1988 r. w związku z obchodzonym wówczas Rokiem Maryjnym. Papież ponowił z 1980 r. apel w sprawie krajów Sahelu i najbiedniejszych. Dziękując za wszelkie inicjatywy podjęte w przeciągu 10 lat mające na celu zlikwidowanie klęsk suszy w krajach Sahelu, Jan Paweł II raz jeszcze wezwał ludzi i narody do humanitarnej pomocy i współpracy. „W tym czasie, gdy przemierzam kraje Sahelu, dostrzegam krzywdy wyrządzone wielu narodom Afryki. Znowu muszę skierować uroczysty apel do ludzkości – w imię tejże ludzkości. (…) Biskup Rzymu, Następca Piotra, wzywa w imię sprawiedliwości swoich braci i siostry, by nie zapominali o ludziach głodujących na tym kontynencie, by nie odmawiali im powszechnego prawa do godności ludzkiej i bezpiecznego życia! Jak historia osądziłaby pokolenie, które mając do dyspozycji środki wystarczające do wyżywienia ludności całej planety, w bratobójczym zaślepieniu uchylałaby się od tego obowiązku? (…) Jaką pustynią stałby się świat, gdyby naprzeciw ubóstwa nie wychodziła życiodajna miłość?”. Czad 30 I – 1 II Najważniejsze przesłanie: Papież niejednokrotnie nawiązywał do trudnej sytuacji tego kraju, który gnębiony był klęskami suszy i głodu, wieloletnimi wojnami (ostatnia zakończyła się w 1989 r.). Jan Paweł II wskazywał im drogę pokoju, pojednania i przebaczenia jako drogę rozwoju i przyszłości narodu. Papież, jak podczas każdej swej pielgrzymki, spotkał się z młodzieżą, dla której przyjazd Namiestnika Chrystusa był tak wielkim wydarzeniem, że nazwali je „cudem” w ich życiu. Podczas jednego ze spotkań papieża otrzymał od przywódcy Ngambayów tradycyjne nakrycie głowy z czarnych piór, które natychmiast założył, co wywołało wśród mieszkańców Czadu wielki entuzjazm.   źródło: www.janpawel2.pl