Trần An Dũng urodził się w wietnamskiej rodzinie niechrześcijańskiej ok. 1795. W wieku 12 lat wraz z rodzicami, którzy poszukiwali pracy, przeniósł się do Hanoi, gdzie spotkali katechetę, który zapewnił im schronienie i jedzenie. Przez trzy lata uczył się od niego wiary chrześcijańskiej. Chrzest przyjął w wieku 15 lat przyjmując imię Andrzej. Opanował język chiński i łacinę. Po 10 latach służby jako katechista i 3 latach studiów teologicznych 15 marca 1823 r. przyjął święcenia kapłańskie i został pierwszym wietnamskim księdzem katolickim.

Jako ksiądz podjął działalność w parafii Kẻ Đầm, gdzie nieustannie głosił słowo Boże, często pościł, wiele czasu poświęcał na modlitwę. Dzięki jego przykładowi wielu tamtejszych mieszkańców przyjęło chrzest. W 1835 r. Andrzej Dung został aresztowany. Parafianie zebrali pieniądze i zapłacili za jego uwolnienie. Zmienił imię z Dũng na Lạc, żeby łatwiej się ukryć oraz zmienił rejon swojej działalności. Cztery lata później ponownie go aresztowano, tym razem wspólnie z innym kapłanem, Piotrem Thi, którego odwiedził, by się u niego wyspowiadać. I tym razem obaj zostali wykupieni. Jednak po kilkunastu dniach kapłanów znowu aresztowano i przewieziony do Hanoi, gdzie przeszli niezwykłe tortury. Obaj zostali ścięci mieczem 21 grudnia 1839 r.

Andrzej był w pierwszej grupie męczenników wietnamskich beatyfikowanych w 1900 r. przez Leona XIII. Kanonizowany został przez papieża Jana Pawła II w Rzymie w gronie 117 męczenników wietnamskich – ofiar prześladowań religijnych, które w okresie od 1745 do 1886 roku pochłonęły od 100 do nawet 300 tys. ludzi.

Wśród 117 męczenników jest 96 Wietnamczyków, 11 Hiszpanów i 10 Francuzów; ośmiu biskupów i pięćdziesięciu kapłanów.