Św. Jozafat Kuncewicz urodził się ok. 1580 r. we Włodzimierzu Wołyńskim, zmarł śmiercią męczeńską 12 listopada 1623 w Witebsku. Należał do zakonu bazylianów. 12 listopada 1618 r. otrzymał święcenia biskupie i został arcybiskupem połockim.

Mimo wielu trudności i zagrożeń wizytował swoje parafie, odnawiając życie duchowe wiernych. Odznaczał się pobożnością i ubóstwem. Został zamordowany w okrutny sposób przez dyzunitów w niedzielę 12 listopada 1623 r. Jego ciało wrzucono do rzeki. Wyciągnięte po sześciu dniach nie przejawiało żadnych śladów rozkładu.

Kult św. Jozafata zaczął się szerzyć bardzo szybko. Wiele osób nawróciło się na katolicyzm, także główny prowodyr zabójstwa – Melecjusz Smotrycki, arcybiskup prawosławny, który w 1626 r. na ręce metropolity Welamina Rutskiego złożył katolickie wyznanie wiary i został biskupem unickim.

Jozafat został beatyfikowany w 1642 r. przez papieża Urban VIII, a kanonizował go w 1867 r. Pius IX . Był pierwszym wiernym obrządku wschodniego kanonizowanym w Kościele katolickim. Jest patronem Rusi. Czczony także w Kościele obrządku rzymskiego. Jan Paweł II nazwał Jozafata Kuncewicza „apostołem pojednania”.