Kajetan urodził się w 1480 r. we włoskiej miejscowości Vicenza koło Padwy. Pochodził z książęcego rodu Gaetanich. Po śmierci ojca jego wychowaniem zajęła się matka. Studiował w Padwie uzyskując w 1504 r. podwójny doktorat: z prawa kościelnego i cywilnego. W wieku 36 lat przyjął święcenia kapłańskie, a swoją Mszę prymicyjną odprawił w bazylice Matki Bożej Większej w Rzymie. W 1524 r. wraz z grupą kapłanów, m. in. z Gianpietro Carafą (późniejszym papieżem Pawłem IV), założył Zgromadzenie Kleryków Religijnych, zwane kajetanami lub teatynami. Kajetan dbał nie tylko o podniesienie poziomu duchowieństwa, ale podejmował także szereg akcji charytatywnych na rzecz ubogich, szczególnie najbardziej opuszczonych i chorych. Założył m. in. organizację dobroczynną Monte di Pietà, która potem przekształciła się w Bank Neapolitański. Zmarł w opinii świętości 7 sierpnia 1547 r. Został beatyfikowany przez papieża Urbana VIII (1629), a kanonizowany przez Klemensa X (1673).

Hiszpania była pierwszym krajem poza Włochami, gdzie teatyni założyli swój klasztor. Na początku XVII w. przybył do Madrytu o. Plácido Frangipane Mirto w charakterze spowiednika i teologa ówczesnego ambasadora Polski. To wówczas rozpoczął się kult św. Kajetana w Madrycie jako patrona zdrowia, chleba i pracy. Głównym punktem uroczystości jest dzisiejsza procesja z figurą świętego.

Kult św. Kajetana jest bardzo popularny w Ameryce Południowej. W Ekwadorze jest patronem miejscowości Chone, ponieważ 7 sierpnia 1735 r. Hiszpanie założyli to nadmorskie miasteczko. Świętowanie trwa przez cały tydzień. Z kolei w Argentynie wspomnienie św. Kajetana jest drugim, co do ważności po uroczystości Matki Bożej z Luján, patronki kraju. W całej Argentynie odbywają się procesje. Wierni niosą obraz Kajetana oraz chleb i kłosy zboża. W Buenos Aires w dzielnicy Liniers ludzie śpią w namiotach przed kościołem św. Kajetana już na kilkanaście dni przed dzisiejszym świętem, aby mogli jako pierwsi podziękować Kajetanowi za otrzymane łaski i prosić o kolejne. Szacuje się, że nie ma takiej rodziny katolickiej w Argentynie, w której nie byłoby obrazu św. Kajetana.

Warto przypomnieć, że w Polsce przedrozbiorowej istniały dwa klasztory teatynów: w Warszawie i Lwowie. Teatyni zajmowali się kaznodziejstwem oraz prowadzili szkoły dla młodzieży szlacheckiej. To dzięki ich staraniom doszło do zawarcia unii kościelnej  Ormian z Rzymem.