Mateusz, to imię Lewiego, syna Alfeusza, które nadał mu Jezus powołując do grona Dwunastu. Mateusz był poborcą podatkowym w Kafarnaum. Celnicy byli powszechnie znienawidzeni przez Żydów, którzy uważali ich za zdrajców wysługujących się rzymskim okupantom Izraela. Jezus często przebywa w towarzystwie celników. Na pytanie, dlaczego wspólnie z nimi jada odpowiedział: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają... Bo nie przyszedłem powoływać sprawiedliwych, ale grzeszników”.

Tradycja uważa Mateusza za autora najstarszej Ewangelii, w której znalazły się szczegóły z życia i nauki Jezusa, których nie znajdziemy w innych Ewangeliach: np. rozbudowany tekst Kazania na Górze czy opis pokłonu Magów i rzezi niewiniątek. Mateusz był Apostołem wśród nawróconych na chrześcijaństwo Żydów, dlatego w Ewangelii starał się udowadniać, ze Jezus jest wyczekiwanym przez Izraela Mesjaszem.

Dopiero później Mateusz udał się do pogan – najprawdopodobniej do Etiopii. Relikwie męczennika w X wieku sprowadzono do Włoch, gdzie do dziś odbierają cześć w sanktuarium w Salerno.