Wincenty przyszedł na świat w XVI-wiecznej Francji. Jako 19-latek został kapłanem. Trafił na dwór Henryka IV, gdzie pełnił rolę kapelana królowej, która powierzyła mu opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.

Sens życia odkrył w służbie ubogim i pokrzywdzonym. Jako kapłan złożył Bogu ślub poświęcenia się ubogim i zaczął wokół siebie gromadzić kapłanów, którzy byliby gotowi głosić im Chrystusa i prawdę odnalezioną w Ewangelii. W ten sposób w 1625 r. powstało Zgromadzenie Księży Misjonarzy – lazarystów.

W sposób instytucjonalny pomocą potrzebującym zajęło się założone przez Wincentego stowarzyszenie Pań Miłosierdzia, które przekształciło się w Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia, zwanych szarytkami (od franc. charite – miłosierdzie). W okresie zamieszek politycznych w Paryżu Wincenty niósł pomoc rzeszom głodujących, dotkniętym nieszczęściami i zniszczeniami wojennymi. Jego działalność charytatywna została dostrzeżona przez papieża Leona XIII, który uznał go za patrona wszystkich dzieł miłosierdzia w Kościele.

Wincenty zmarł w 1660 r. w wieku 79 lat. Beatyfikowany w 1729 roku, kanonizowany w 1737.