Margherita urodziła się w 1367 roku w Cascii w Umbrii, w środkowych Włoszech. Została zmuszona do małżeństwa, urodziła dwóch synów. Jej mąż został zamordowany w 1401 roku, a obaj synowie przysięgli krwawą zemstę. Rita modliła się gorąco, aby jej dzieci nie były mordercami. Synowie zginęli rok później.

Po tych wydarzeniach Rita postanowiła wstąpić jako pustelnica do zakonu augustianek w Cascii. Po wielokrotnych odmowach jej prośba została wysłuchana w roku 1407. W klasztorze Rita prowadziła surowe życie pokutne rozważając Mękę Pańską. Ostatnie cztery lata życia spędziła w łóżku złożona ciężką chorobą. Legenda mówi, że Chrystus ofiarował jej w środku zimy bukiet róż. Stąd tradycja święcenia „róż św. Rity”. Rita zmarła w klasztorze augustianek 22 maja 1447 roku.

Po śmierci ciało Rity przeniesiono do zakrystii jej macierzystego klasztoru. Obecne możne je zobaczyć w bazylice (wybudowanej w 1937 roku obok klasztoru). W kaplicy ograniczonej wysoką kratą znajduje się szklany sarkofag, w którym złożone jest ciało św. Rity, które od jej śmierci w 1457 roku aż po dziś dzień nie uległo rozkładowi.

Bezgraniczna miłość Rity do Jezusa Ukrzyżowanego sprawiła, że od kilkuset lat udziela On ludziom przez jej wstawiennictwo wiele łask. Nazywa się ją świętą od spraw beznadziejnych. Kult św. Rity rozszerza się również w Polsce. W krakowskim kościele św. Katarzyny 22. dnia każdego miesiąca odprawiana jest Msza święta, podczas której kapłan odczytuje nadsyłane prośby o wstawiennictwo św. Rity w sprawach beznadziejnych.