Ojciec Pio urodził się (jako Francesco Forgione) 25 maja 1887 roku w Pietrelcinie. Wychowywał się w ubogiej i prostej rodzinie. Od najmłodszych lat był słaby i chorowity. W wieku 15 lat zdecydował się poświęcić służbie Bożej. Jego pragnieniem było naśladowanie św. Franciszka, dlatego wstąpił do zakonu kapucynów. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1910 roku.

Jako zakonnik odznaczał się wielką gorliwością w pełnieniu powierzonych mu obowiązków. Ze szczególnym oddaniem pełnił posługę w sakramencie pokuty i pojednania. Wierni to doceniali, ustawiając się w długich kolejkach do jego konfesjonału. Kapucyn wiele czasu poświęcał modlitwie.

Ojciec Pio długo przeżywał tajemnicze cierpienia. Jednak lekarze nie mogli dociec przyczyn choroby. W 1918 roku, podczas modlitwy w chórze zakonnym, otrzymał stygmaty – pięć ran Chrystusa. Tajemnicza postać, która mu się wówczas ukazała, przeszyła go żelazną włócznią, pozostawiając ślady męki na rękach, nogach i w boku.

Mistyk z Pietrelciny był niezwykłym apostołem modlitwy za grzeszników, ofiarowywał za nich swoje cierpienia. Założył też Grupy Modlitwy – istniejące po dziś dzień zrzeszenia religijne, do których należą osoby modlące się za Kościół i o nawrócenie grzeszników.

Ojciec Pio zmarł 23 września 1968 roku w San Giovanni Rotondo. Mijało właśnie 50 lat, odkąd otrzymał on stygmaty, których rany zagoiły tuż przed śmiercią.

Kapucyn został beatyfikowany przez Jana Pawła II 2 maja 1999 roku, a trzy lata później – 16 czerwca 2002 roku – papież-Polak ogłosił go świętym Kościoła.