Jako pierwszy szerzył kult Bożego Miłosierdzia długoletni kapelan hiszpańskiej Polonii ks. Marian Walorek. Były więzień Dachau przełożył na hiszpański fragmenty „Dzienniczka” siostry Faustyny jeszcze w latach 50. XX wieku. W latach ‘80 i ’90 kult Bożego Miłosierdzia wzmocnił się dzięki przyjazdowi licznych migrantów z Polski. Był jednak bardziej ograniczony do kręgów polonijnych. Dla Hiszpanów kult Bożego Miłosierdzia „kolidował” z kultem Serca Pana Jezusa, bardzo mocno zakorzenionym w lokalnej pobożności. Dopiero migracja z krajów Ameryki Łacińskiej przyczyniła się do szybkiego rozwoju kultu „Cristo de la Misericordia”, czyli Chrystusa Miłosiernego. W różnych parafiach zaczęły powstawać grupy modlitewne, które z biegiem czasu przekształciły się w krajowy Ruch Apostolatu Bożego Miłosierdzia. W Madrycie istnieje już niewielkie sanktuarium Jezusa Miłosiernego.