Kochani Rodacy, Bracia i Siostry!

W imieniu własnym i wszystkich biskupów Kościoła w Polsce najserdeczniej Was pozdrawiam i kieruję pod Waszym adresem wyrazy jak najlepszych życzeń z okazji Świąt Bożego Narodzenia! Najchętniej uczyniłbym to osobiście i z opłatkiem w ręce, ale ponieważ nie jest to możliwe, dlatego przyjmijcie tych kilka słów z przekonaniem, iż płyną z pasterskiego serca, zatroskanego o Wasze szczęśliwe życie ziemskie i wieczne.

Tegoroczne święta przypadają w czasie szczególnym, bo w roku 1050 lecia chrztu Polski. W mijającym roku dziękowaliśmy Bożej Opatrzności za dobro, które stało się udziałem naszego narodu dzięki złączeniu go z Chrystusem i Kościołem, i dzięki przynależności do kręgu chrześcijańskiej kultury. Zwieńczeniem tych obchodów był Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa jako Króla i Pana, mający miejsce w wigilię uroczystości Chrystusa Króla Wszechświata w sanktuarium Jezusa Miłosiernego w Krakowie – Łagiewnikach. W środowiskach polonijnych Akt ten został proklamowany w niedzielę Chrystusa Króla. Wiemy jednak dobrze, iż żadna deklaracja, czy to w wymiarze narodowym czy osobistym nie ma sama z siebie charakteru sprawczego. By mogła stać się rzeczywistością, konieczny jest czyn z niej wynikający i korespondujący z wypowiedzianą treścią. Mam nadzieję, że będziecie przeżywać święta Bożego Narodzenia w taki sposób, który potwierdzi wypowiedziane słowa:  „z pokorą chyląc swe czoła przed Tobą, Królem Wszechświata, uznajemy Twe Panowanie nad Polską i całym naszym Narodem, żyjącym w Ojczyźnie i w świecie”.

Przyjąć panowanie Jezusa oznacza między innymi przyjąć i wykorzystać dary, z którymi On do nas przybywa. Najważniejszym z tych darów jest życie. Św. Jan opisując narodzenie Syna Bożego, zaznacza, że „w Nim było życie”. W dalszej części przytacza słowa Jezusa, który nazwał siebie Życiem (J14,6)  i określił powód, dla którego „opuścił śliczne niebo” i przyjął postać człowieka – „Ja przyszedłem na świat, aby moje owce miały życie i miały je w obfitości” (J 10,10).

Życzę więc Wam, Bracia i Siostry, abyście przyjmując Jezusa, doświadczyli życia, które On Wam niesie, życia pełnego i prawdziwego, czyli życia naznaczonego obecnością Boga i Jego przymiotami – miłością i pokojem, radością i prawdą. Tylko takie życie jest w stanie zaspokoić najgłębsze pragnienia człowieka. Tego rodzaju życia nie można jednak sobie samemu zdobyć, jest ono darem, podobnie jak fizyczne życie dzieci jest darem rodziców.

W tym miejscu chciałbym gorąco podziękować wszystkim, których Jezus wybrał do przekazywania tego daru. Myślę oczywiście o osobach duchownych, głoszących słowo Boże i celebrujących sakramenty święte. Tak, i  słowo Boże i sakramenty to źródła tego życia, które niesie ze sobą Jezus. Potwierdził to sam Jezus podczas swej publicznej działalności. Zatem bądźcie, Bracia i Siostry, wdzięczni Jezusowi za posługę kapłańską i korzystajcie z niej, dbając o to, by nie tylko czujnie słuchać i czytać słowo Boże, ale i kształtować swą codzienność zgodnie z Wolą Bożą, na wzór Maryi, która całym swym życiem wyznawała Boga „niech mi się stanie według twego słowa” (Łk1.38). Matka Jezusa i nasza wspólna Matka niech pomoże Wam również przyjmować dar obecności Jezusa w sakramentach świętych z podobną wiarą, z jaką ona przyjęła dar życia Jezusa.

Z wdzięcznością myślę o wszystkich osobach, które wspierają księży w ich duszpasterskiej pracy, dbając o to, by życie we wspólnocie Kościoła i w środowiskach polonijnych w jak największym stopniu odpowiadało życzeniom Jezusa. Na szczególne słowa uznania i podziękowania zasługują siostry zakonne i osoby świeckie, które troszczą się zwłaszcza o najsłabszych i najbardziej potrzebujących wsparcia – o dzieci i młodzież oraz o starszych i doświadczających biedy materialnej bądź duchowej. W dalszym ciągu podejmujcie tę troskę, na wzór św. Józefa. Niech troskliwy ziemski ojciec i opiekun Dziecięcia Jezus wyprasza Wam obfitość sił naturalnych i nadprzyrodzonych  w Waszej nie do przecenienia służbie.

Umiłowani Bracia w kapłaństwie i Siostry zakonne!

Doceniając Waszą pracę wśród Polonii i Polaków za granicą, dołączam do życzeń pod waszym adresem słowa papieża Franciszka z jego orędzia na najbliższy Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy: „ Kościół potrzebuje was i wspiera was w pełnionej przez was ofiarnej służbie”. Niech ta pewność umacnia Was w powołaniu i posłudze dla naszych Rodaków!

Drodzy Bracia i Siostry!

Kościół, a zatem i Chrystus potrzebuje nie tylko osób duchownych i zakonnych, ale i wszystkich świeckich, by swoim życiem otrzymanym od Boga i naznaczonym Jego błogosławieństwem świadczyli o Emmanuelu i przyprowadzali innych do źródła życia szczęśliwego i wiecznego. Stąd obecny rok duszpasterski w Polsce będzie przebiegał w myśl wezwania, z jakim Jezus zwrócił się do swych uczniów: „Idźcie i głoście” (por. Mk 16,15). Potraktujcie to wezwanie jako skierowane również do siebie, stając się świadkami życia „z Chrystusem, w Chrystusie i przez Chrystusa”, począwszy od swych najbliższych.

Św. Augustyn mówił, że „Chrystus stworzył takie miejsce, w którym każdy człowiek może spotkać prawdziwe życie”. Miejcie ambicję, by takimi właśnie miejscami stawały się przede wszystkim  Wasze wspólnoty rodzinne. Dlatego zaproście Świętą Rodzinę do swoich domów, a następnie okażcie gościnę Jezusowi oraz Maryi i Józefowi poprzez pamięć o ich obecności wśród Was i naśladowanie ich w waszym życiu małżeńskim i rodzinnym. Dbając o rozwój intelektualny i fizyczny Waszych dzieci, nie zaniedbujcie wychowania religijnego. Niech wzrastają nie tylko w latach i mądrości u ludzi, ale także i u Boga, wzorem Jezusa!

Wszystkie życzenia, te zapisane i niewypowiedziane, łączę z serdeczną modlitwą, by się spełniły w życiu każdej i każdego z Was, w waszych wspólnotach rodzinnych i kościelnych. Zawierzam je Królowej Polski u progu jubileuszowego roku 300 lecia koronacji Jej jasnogórskiego wizerunku. „Z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo, Ty za nami przemów słowo Maryjo”! „Niech łaska Twoja zawsze nam sprzyja, módl się za nami, Zdrowaś Maryja”!

Pozostaję z pasterskim błogosławieństwem dla Was na święta Bożego Narodzenia i cały Nowy Rok!

bp Wiesław Lechowicz
Delegat KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej