Autor najlepszego debiutu literackiego za rok 2016 otrzyma 30 000 zł, możliwość odbycia miesięcznego pobytu rezydencjalnego w Krakowie i pamiątkową statuetkę, a wszystkie nominowane książki zyskają promocję zarówno podczas Festiwalu Conrada, jak i na łamach „Tygodnika Powszechnego”.

Zwycięzcę wybiorą internauci, głosując na stronie Festiwalu Conrada. Wyróżnienie zostanie wręczone 29 października 2017 r. podczas gali wieńczącej 9. edycję Festiwalu. Podobnie jak w latach ubiegłych wręczenie Nagrody poprzedzi wykład mistrzowski o sztuce pisania. Tym razem wygłosi go Siri Hustvedt, amerykańska pisarka, eseistka i poetka.

Tegoroczni finaliści wybrani zostali przez Kapitułę w składzie: Michał Paweł Markowski (przewodniczący Kapituły), Urszula Chwalba, Inga Iwasiów, Grzegorz Jankowicz, Krzysztof Koehler, Zofia Król, Michał Nogaś, Joanna Szulborska-Łukaszewicz (sekretarz). Nagroda Conrada to wyróżnienie, dzięki któremu debiutujący twórca zdobywa zainteresowanie szerokiej publiczności. Nagroda ma być wsparciem nie tylko dla początkujących pisarzy, ale także dla wydawców, zachęcając ich do podejmowania ryzyka wydawniczego.

„Ganbare! Warsztaty umierania” (Wydawnictwo Agora) Katarzyny Boni to opowieść o Japonii - kraju, gdzie zagrożenie katastrofą stało się normą, a normalne życie jest podszyte widmem śmierci. I o ludziach, którzy próbują wrócić do życia po wielkim trzęsieniu ziemi, tsunami i wybuchu w elektrowni atomowej pięć lat temu. Niektórzy z nich nauczyli się nurkować i wciąż szukają szczątków bliskich na dnie morza. Inni, ignorując zagrożenie, usiłują żyć w napromieniowanym świecie, jakby nic się nie stało. Jeszcze inni rozmawiają z duchami. Albo zapisują się na warsztaty umierania. „Książki. Magazyn do Czytania” określił powieść Boni jako „fascynującą wędrówkę w głąb doświadczenia śmierci”.

Przejmująca książka „Ma być czysto” Anny Cieplak (Wydawnictwo Krytyka Polityczna) opowiada o Polsce, jakiej prawie nie znamy. O brudzie prowincji, gdzie o być albo nie być może zadecydować złośliwa plotka. O dorosłych, którzy są bardziej bezradni niż dzieci. I dzieciach, które muszą dźwigać odpowiedzialność dorosłych. Jakby życie nie było wystarczająco trudne, nad losem ich wszystkich czuwa zmęczony kurator, wielkie państwo polskie. Kinga Dunin podsumowała powieść słowami: „Wyprawa do tajemniczej krainy «gimbazy». Bez ściemniania i lukru, bardzo wiarygodna, mądra i pełna zrozumienia dla wieku ataku hormonów. I niezbyt grzecznych dziewczynek. To nie jest «Ania z Zielonego Wzgórza»!”.

„Jak pokochać centra handlowe” (Wydawnictwo Wielka Litera), debiut literacki Natalii Fiedorczuk, to zapis kobiecego doświadczenia i niezwykła opowieść o transformacji kobiety w matkę. Bezkompromisowa, szczera, do bólu prawdziwa, ubrana w formę introwertycznej opowieści proza Natalii Fiedorczuk to hipnotyzująca relacja rozpięta między literaturą a reportażem. To napisany bez kokieterii i nuty fałszu bolesny obraz stawania się rodzicem i towarzyszącym tej przemianie emocjom, wściekłości, smutku i niepewności. „Jak pokochać centra handlowe” to także przenikliwe spojrzenie na współczesną Polskę. Celne opisy przedmieść, codziennej pracy i obowiązków wybrzmiewają z mocą manifestu pokolenia prekariatu. Sugestywna narracja Natalii Fiedorczuk, wydobywającej na światło dzienne to, co trudne i niewygodne, sytuuje jej opowieść wśród mocnych i autentycznych literackich obrazów rodzicielstwa i depresji jak „Obsoletki” Justyny Bargielskiej czy „Drobne szaleństwa dnia codziennego” Kai Malanowskiej.

Książka Macieja Sieńczyka „Wśród przyjaciół” (Wydawnictwo Czarne) może wywoływać skojarzenia z „Dekameronem” Boccaccia, bo i tu kulturalne towarzystwo zabawia się wyrafinowanymi opowieściami. Albo z opowiadaniem Pielewina o kolonistach próbujących tęsknotę za domem i rodzicami zagłuszyć nocnym turniejem ostentacyjnie makabrycznych baśni, wspomnień i ściem. „Wśród przyjaciół” to również – a może i przede wszystkim – popis umiejętności narracyjnych i hipnotycznych Gospodarza, tego arcyopowiadacza nadwiślańskiej Szeherezady, a zarazem – ignoranta, mitomana i bufona. „Te historie wyprowadzają nas z codzienności po cichu, z niezwykłą przyjemnością czerpaną z możliwości przebywania w towarzystwie wyobraźni Sieńczyka. Należy on do najwybitniejszych stylistów języka polskiego, a jego staroświeckie frazy okazują się niebywale świeże i trafne” – pisał o debiutanckiej powieści Sieńczyka portal polityka.pl.

„Wakacje” (Wydawnictwo W.A.B.) to powieściowy debiut Grzegorza Uzdańskiego, twórcy „Nowych Wierszy Sławnych Poetów”. Brawurowa, przenikliwa, ironiczna książka opowiada o Marcie, która wraz ze swoją córką Justyną spędza tydzień w gospodarstwie agroturystycznym na Kujawach. Celem ich podróży jest odwiedzenie miejsc związanych z ukrytą historią rodzinną: powracająca we wspomnieniach bohaterek babka była Niemką, ewangeliczką, która po wojnie poddała się całkowitej asymilacji i nigdy nie wspominała o swoim pochodzeniu czy ocalałych członkach rodu. Ta podróż ma także drugi nurt: matka i dorosła córka próbują spędzić razem czas wyłączony z codzienności, odkładając na bok nieporozumienia i konflikty, których istnienia są boleśnie świadome, by zbudować platformę porozumienia i bliskości, a przynajmniej zapewnić sobie przyjemne wspomnienia ze wspólnej wyprawy. Plany ambitne, a rzeczywistość sobie: z wielkiej wyprawy do korzeni robią się… zwyczajne wakacje.

Przypominamy, że z Autorami nominowanych  do tegorocznej Nagrody Conrada książek będzie można się spotkać trzeciego dnia Festiwalu, w środę 25 października o godz. 16:00. Dyskusję poprowadzi Michał Sowiński.

O nominowanych:

Katarzyna Boni – reporterka, absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim i psychologii społecznej na SWPS, a także Polskiej Szkoły Reportażu przy Instytucie Reportażu. Od jedenastu lat podróżuje, od dziewięciu pisze o podróżach m.in. dla „Gazety Wyborczej”, „National Geographic” i „Kontynentów”. Specjalizuje się w pisaniu o Azji, spędziła na tym kontynencie ponad cztery lata, pracując w Japonii, Chinach, Kambodży, Tajlandii, na Filipinach i w Indonezji. Współautorka (razem z Wojciechem Tochmanem) książki „Kontener” o syryjskich uchodźcach w Jordanii.

Anna Cieplak (ur. 1988) – animatorka kultury, aktywistka miejska, autorka książki (Zaufanie, 2015), na co dzień pracuje z dziećmi i młodzieżą (od 2009 w Świetlicy Krytyki Politycznej "Na Granicy" w Cieszynie) nagrodzona za działalność w zakresie kultury przez MKiDN (2014), stypendystka w ramach programu "Aktywność obywatelska" (2015). 

Natalia Fiedorczuk (ur. 1984) – z zawodu psychopedagożka, kompozytorka, wokalistka i publicystka. Pracuje jako animatorka kultury, zajmuje się aktywizacją obywatelską w społecznościach lokalnych. Pisała o muzyce, o internecie, estetyce i mieszkalnictwie. „Jak pokochać centra handlowe” to jej prozatorski debiut.

Maciej Sieńczyk (ur. 1972) – polski rysownik, ilustrator, twórca komiksów. Związany z miesięcznikiem „Lampa” oraz Galerią Raster. Zilustrował m.in. trzy książki Doroty Masłowskiej, „Filtry” Adama Wiedemanna i wznowienie „Lubiewa” Michała Witkowskiego. Wydawnictwo Lampa i Iskra Boża wydało jego albumy autorskie – „Hydriola”, „Wrzątkun” oraz „Przygody na bezludnej wyspie”. Ten ostatni znalazł się w finale Nagrody Literackiej Nike. „Wśród przyjaciół” to jego debiut prozatorski.

Grzegorz Uzdański (ur. 1979) – nauczyciel filozofii i etyki w warszawskim Społecznym Gimnazjum nr 20 ,,Raszyńska”, autor strony Nowe Wiersze Sławnych Poetów. Śpiewa i pisze teksty w zespole Ryby, pisał też część tekstów na płyty zespołów Extra i Jerz Igor. Działał w Porozumieniu Kobiet 8 Marca przy organizacji warszawskich Manif. W 2015 roku obronił na UW pracę doktorską „Płynność pojęć. Próba interpretacji «Sein und Zeit» ”. Mieszka w Warszawie. „Wakacje” to jego powieściowy debiut.

Nagroda Conrada po raz pierwszy została przyznana w 2015 roku. Dotychczasowi laureaci to Liliana Hermetz (wyróżniona w roku 2015 za powieść „Alicyjka”) oraz Żanna Słoniowska (nagrodzona w roku 2016 za książkę „Dom z witrażem”). Słoniowska odbierając wyróżnienie mówiła: „Każdy człowiek szuka bezpieczeństwa, ale dla mnie osobiście pisanie tej książki było wbrew tej ludzkiej, podstawowej potrzebie. Przez pięć lat to była kwestia wiary. Pisałam tekst, na który nikt nie czekał, pisałam w rodzinnym języku, rzuciłam nawet moją pracę jednak światy, które w zamian odkryłam przerosły moje najszczersze oczekiwania”. Celem Nagrody Conrada jest wsparcie pisarzy w okresie między wydaniem pierwszej, a drugiej książki, kreowanie nowych głosów w polskiej literaturze, a także zainteresowanie szerokiej publiczności twórczością debiutantów.