Każdy człowiek, każde dziecko jest słońcem, które wschodzi. Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta. Są owocem miłości małżeńskiej, która dzięki nim odżywa i się umacnia. Przychodząc na świat, przynoszą ze sobą orędzie życia, które wskazuje na pierwszego Stwórcę życia. We wszystkim od nas uzależnione, zwłaszcza na wczesnych etapach życia, są naturalnym wezwaniem do solidarności.

Jan Paweł II, Autobiografia, Kraków 2002.

Ksiądz Wojtyła  wiele uwagi poświęcał dzieciom, sprawom ich rozwoju i wychowania. Miłość do dzieci i radość spontanicznych kontaktów z nimi łączyła się u Karola Wojtyły z głębokim szacunkiem i poważnym traktowaniem zarówno ich samych, jak też ich spraw. Jako Jan Paweł II podkreślał, że wychowanie dziecka jest obowiązkiem i zadaniem rodziców, i oni ponoszą za nie odpowiedzialność. Rodzice, opiekunowie i wychowawcy  powinni kształtować w dzieciach istotne wartości życia ludzkiego. Najistotniejszą sprawą jest zapewnienie dziecku poczucia miłości i szacunku, stworzenie mu warunków do ich wyrażania i wprowadzania w codzienne życie.