Opublikowany 30 lat temu dokument był spełnieniem obietnicy danej w adhoracji "Familiaris consortio", gdzie w punkcie 46. czytamy: "Stolica Apostolska, podejmując wyraźne życzenie Synodu, zajmie się pogłębieniem tych sugestii, opracowując „kartę praw rodziny” celem przedłożenia jej zainteresowanym środowiskom i władzom".

We wprowadzeniu do dokumentu czytamy: "Dokument ten nie stanowi wykładu teologii do­gmatycznej czy moralnej na temat małżeństwa i ro­dziny, chociaż wyraża myśl Kościoła w tej dziedzinie. Nie jest także kodeksem postępowania, przeznaczo­nym dla zainteresowanych osób czy instytucji. Również nie jest to zwykła deklaracja teoretycznych zasad, dotyczących rodziny. Celem „Karty" jest przed­stawienie wszystkim współczesnym chrześcijanom i niechrześcijanom ujęcia - na tyle pełnego i uporządkowanego, na ile to było możliwe - podstawowych praw właściwych owej naturalnej i powszechnej spo­łeczności, jaką jest rodzina".

Wśród praw wymienionych w 12 artykułach znalazło się prawo człowieka do wyboru drogi życiowej, "a więc do zawarcia związku małżeńskiego i założenia rodziny albo do pozostawania w stanie bezżennym" oraz prawo małżonków do decydowania o czasie i liczbie narodzin dzieci "uwzględniając w pełni obowiązki wobec siebie samych, wobec dzieci już narodzo­nych, rodziny i społeczeństwa, we właściwej hie­rarchii wartości i zgodnie z naturalnym porząd­kiem moralnym, który wyklucza uciekanie się do antykoncepcji, sterylizacji, spędzania płodu".  Wartość życia ludzkiego, które "od samego poczęcia, bezwzględnie winno być otoczone troską i szacunkiem", podkreślono w artykule 4. 

A kolejnych punktach wymienione zostały prawa rodziców do bycia "pierwszymi i głównymi wychowawcami" swoich dzieci oraz do organizowania życia religijnego rodziny. Nie zapomniano także o potrzebach materialnych rodziny, która "ma prawo do mieszkania odpowiedniego dla życia rodzinnego i dostosowanego do liczby jej członków" oraz o prawach rodzin migrantów do ochrony społecznej.