56.png){kind=logo}
Kalendarium Jana Pawła II
28 czerwca
W 1967 roku abp Karol Wojtyła otrzymuje z rąk papieża Pawła VI kapelusz kardynalski i siedzibę tytularną (rzymski kościół św. Cezarego).
- W 1985 roku papież wydał oświadczenie o nieodwołalności zaangażowania Kościoła rzymskokatolickiego na rzecz ekumenizmu w 25. rocznicę powstania Sekretariatu Jedności Chrześcijan.
- W 1987 roku, w ramach uroczystych obchodów 600-lecia chrztu Litwy, Jan Paweł II beatyfikował w Rzymie bp. Jerzego Matulewicza – biskupa wileńskiego, odnowiciela i generała zakonu marianów, patrona Litwy.
- W 1988 roku Ojciec Święty ogłosił Konstytucję Apostolską "Pastor Bonus", która przyniosła reformę Kurii Rzymskiej.
- Tego samego dnia miał miejsce czwarty konsystorz za pontyfikatu Jana Pawła II, na którym kapelusze kardynalskie otrzymały 24 osoby, m.in. mający polskie korzenie ówczesny arcybiskup Detroit, Edmund Casimir Szoka oraz wybitny teolog szwajcarski, Hans Urs von Balthasar, który jednak zmarł na zaledwie 2 dni przed konsystorzem.
- W 1991 roku Kolegium Kardynalskie powiększyło się o kolejnych 22 członków na piątym konsystorzu zwołanym przez papieża. W tym gronie znaleźli się m.in. Angelo Sodano (były Sekretarz Stanu), dwaj przedstawiciele Europy Wschodniej – Ján Korec ze Słowacji i Alexandru Todea z Rumunii oraz Camillo Ruini (były papieski wikariusz generalny dla diecezji rzymskiej). Ojciec Święty ogłosił wówczas również, że w 1979 roku mianował kardynałem in pectore biskupa Szanghaju, Ignacego Kunga Pin-Mei.
- W 2003 roku ogłoszona została posynodalna adhortacja apostolska "Ecclesia in Europa". Była ona efektem prac Drugiego Zgromadzenia Specjalnego Synodu Biskupów poświęconego Europie, który odbył się w 1999 roku pod hasłem "Jezus Chrystus żyjący w swoim Kościele źródłem nadziei dla Europy".
- W 2005 roku kard. Camillo Ruini, otworzył diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego zmarłego niecałe 3 miesiące wcześniej papieża. Było to możliwe dzięki dyspensie udzielonej przez Benedykta XVI od 5-letniego okresu, który zwyczajowo musi minąć od śmierci kandydata na ołtarze.